تحليلي بر معناشناسي واژه «كَبَد» در قرآن

An Analysis of the Semantics of the Word Kabad in the Holy Qur’ān

با رواج رويكرد معناشناسي در مطالعات قرآني، شيوه اي نوين در اين عرصه پديد آمده است. هدف اين شيوه، اكتشاف معنايي است جامع كه در لايه هاي متن نهفته شده است. اين مقاله با استفاده از روش ايزوتسو و تكميل آن در بخش هاي ارتباط آيات در محدوده سوره و در قرآن ، نخست واژه «كَبَد» را از منظر لغوي و سپس معناشناسي بررسي كرده است. نويسنده با استفاده از واژگانِ با معناي نزديك، متضاد و موازنه ساختاري متن، در چند مرحله آن را تجزيه و تحليل نموده و به اين نتيجه رسيده است كه مغاير مفهوم متداول واژه كَبَد، اين واژه معناي منفي در بر ندارد و به محدوديت هاي عالم ماده و حكمت الهي در اختيار انسان اشاره دارد.

With the prevalence of the semantic approach in the Qur’ānic studies، a new method has appeared in this phenomenon. This method is targeted at unveiling comprehensive meanings that are hidden in the layers of the text. Using Isuzu’s method and completing it in the verses relation sections within the limits of the sūra and the Qur’ān، this article has studied the word kabad first from lexical and then semantic point of view. The writer has analyzed it in several stages with the use of the words close to its meaning and contradictory to it and structural balance of the text، and then concluded that contrary to the common concept of the word kabad، this word does not contain a negative meaning and refers to the limitations of the world of matter and Divine Wisdom in man’s free will.