الزامات و راهكار تدريس عرفان عملي در اسلام مطالعۀ آسيب شناسانه بر پايۀ داده هاي آماري از دانشجويان دانشگاه بين المللي امام خميني(ره) قزوين

هدف: هدف اين مطالعه، دستيابي به الگويي كارامد براي تدريس عرفان عملي در اسلام در مقام يكي از تأثيرگذارترين دروس عمومي دانشگاهها بود. آسيب شناسي تدريس اين درس مهم است؛ به كارگيري روش ناكارامد، نتيجۀ معكوس مي دهد. بنابر اين، سخن گفتن از الزامات و راهكار موفقيت آميز آموزشي، با توجه به رواج گونه هاي مختلف معنويت هاي كاذب، ضرورت دارد. روش: بهره گيري از روش پيمايشي و آماري و ارائۀ پراكندگي داده ها بر پايۀ مطالعات نظام مند چند ترم و نيز به كارگيري روش تحليلي- توصيفي. يافته ها: ( 1) بر پايۀ نمودارهاي ابتنا يافته بر چهار شاخصه، رشد قابل توجهي از معنويت هاي كاذب را شاهد هستيم؛ ( 2) همچنين انگارة دشوارگي از معنويت اسلامي وجود دارد. ( 3) راهكار ارائه شده، در تقويت نگرشها نسبت به معنويت اسلامي و كاربردي بودن آن مؤثر است. نتيجه گيري: در اين مطالعه با تبيين شيوة مواجهه با آموزش معنويت اسلامي، به راهكار تدريس موفق به عنوان طرح پيشنهادي براي تأليف كتابي آموزشي اشاره شده است. الگوي مدنظر اين مطالعه، بر مقايسه استوار است. در الگوي مقايسه اي، راه رسيدن انسان به معنويت، با سنجش معنويت راستين و معنويتهاي پوشالين و راهبردها و تاكتيك هاي آنها طراحي مي شود