خوانش تطبيقي پديدۀ جنگ در شعر شوقي و بهار

A Comparative Study of the Phenomenon of War in Shawqi’s and Bahar’s Poetry

اين مقاله قصد دارد با مطالعۀ توصيفي-تحليليِ شعر دو شاعر برجستۀ معاصر پارسي و عربي، بهار و شوقي و با استناد به مكتب آمريكايي ادبيات تطبيقي، به سنجش و بررسي چگونگي انعكاس پديدۀ به عنوان يك آسيب اجتماعي در شعر اين دو شاعر بپردازد. چارچوب نظري بحث، تلفيقي از سؤالات اصلي، تبيين اهميت موضوع، پيشينۀ پژوهش و شناخت نامه اي از دو شاعر مورد مطالعه است. هدف نيز آن است كه جستار حاضر، به دريافت تازه اي از شباهت ها و تفاوت هاي سياسي، اجتماعي و فرهنگي دو كشور ايران و مصر در عصر مشروطۀ ايراني و نهضت عربي دست يابد. برخي نتايج نشان مي دهد كه توصيه به خودداري از جنگ افروزي، در شعر هر دو شاعر وجود دارد؛ چگونگي بازتاب پديدۀ جنگ در شعر دو شاعر، به ميزان فراواني، تحت تأثير محيط، فرهنگ، نژاد و جغرافياي آنهاست؛ پيامدهاي جنگ از ديدگاه دو شاعر، مواردي تقريباً يكسان هستند

This article aims at examining how the phenomenon of "war" is reflected as a social harm in the poetry of Bahar and Shawqi, two eminent contemporary Persian and Arab poets, in a descriptive-analytical study, relying on the American school of comparative literature. The theoretical framework includes the main questions, the identification of the significance of the subject, the review of literature, and a biography of the two mentioned poets. The purpose of this research is to reach a new understanding of political, social, and cultural similarities and differences between the two countries of Iran and Egypt in the times of the Iranian Constitutional revolution and the Arabic renaissance. Some of the findings were as follows: a) Advice on the avoidance of warmongering is observed in their poetry. b)The way the phenomenon of is reflected in their poetry is, to a large extent, under the influence of their environment, culture, race, and geography. c) The consequences of war are almost the same from both poets’ points of view.