پديد آورندگان :
شيخ، فاطمه سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي، گرگان - مركز تحقيقات و آموزش كشاورزي و منابع طبيعي استان گلستان , داداشي، محمدرضا دانشگاه آزاد اسلامي، واحد گرگان - گروه كشاورزي , جافرنوده، صفورا دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي گرگان - گروه زراعت
كليدواژه :
ارتفاع بوته , تانن , ژنوتيپ , عملكرد غلاف سبز
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: دو نوع رقم باقلا داراي تانن و بدون تانن وجود دارد. تانن ها تركيبات ضد تغذيه اي هستند كه بر روي كيفيت و قابليت هضم تاثير منفي مي گذارند. اين بررسي به منظور ارزيابي عملكرد ژنوتيپ هاي بدون تانن در مقايسه با ژنوتيپ هاي داراي تانن انجام شد.
مواد و روش ها: اين آزمايش در سال زراعي 95- 1394 در ايستگاه تحقيقات كشاورزي گرگان در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار اجرا شد. 11 ژنوتيپ مختلف باقلا (پنج ژنوتيپ داراي تانن، پنج ژنوتيپ بدون تانن و ژنوتيپ شاهد بركت) از نظر صفات زراعي شامل ارتفاع بوته، تعداد غلاف در بوته، وزن 100 دانه، عملكرد دانه و غلاف سبز، عملكرد زيست توده و شاخص برداشت مورد بررسي قرار گرفتند.
يافته ها: نتايج تجزيه واريانس نشان دهنده وجود تفاوت معني دار بين ژنوتيپ ها از لحاظ ارتفاع بوته، تعداد غلاف در بوته، وزن 100 دانه، عملكرد دانه، عملكرد زيست توده، عملكرد غلاف سبز و شاخص برداشت بود. نتايج مقايسه ميانگين ها نشان داد ژنوتيپ هاي GF-331 و GF-332 هر دو از گروه ژنوتيپ هاي داراي تانن بيش ترين عملكرد دانه (به ترتيب 6746 و 6427 كيلوگرم در هكتار) را توليد كردند. كم ترين (3540 كيلوگرم در هكتار) ميزان عملكرد دانه نيز مربوط به ژنوتيپGF-98 از گروه ژنوتيپ هاي بدون تانن بود. ميزان عملكرد غلاف سبز از 15080 تا 33067 كيلوگرم متغير بود. كم ترين ميزان متعلق به GF-98 (بدون تانن) و بيش ترين آن مربوط به GF-20 (شاهد) بود. عملكرد زيست توده از 29000 تا 57333 كيلوگرم در هكتار متغير بود. ژنوتيپ GF-247 (بدون تانن) بيش ترين و ژنوتيپ GF-98 (بدون تانن) كم ترين عملكرد زيست توده را توليد كردند. براساس نتايج مقايسه ميانگين ، بيش ترين وزن 100 دانه با 33/158 گرم مربوط به ژنوتيپGF-21 (گروه داراي تانن) و كم ترين آن با 102 گرم مربوط به GF-249 (بدون تانن) بود. نتايج مقايسات گروهي نشان داد كه بين دو گروه ژنوتيپ هاي داراي تانن و بدون تانن اختلافي از نظر ارتفاع بوته، عملكرد غلاف سبز و عملكرد زيست توده وجود نداشت. به طور كلي، ژنوتيپ هاي داراي تانن از نظر صفاتي مانند وزن 100 دانه، عملكرد دانه و شاخص برداشت بهتر از ژنوتيپ هاي بدون تانن بودند.
نتيجه گيري: در اين مطالعه، ژنوتيپ هاي داراي تانن از نظر اكثر صفات مورد مطالعه در اين آزمايش برتري قابل توجهي نسبت به ژنوتيپ هاي بدون تانن داشتند. بنابراين، اگر هدف از كاشت باقلا دستيابي به عملكردهاي بالاتر است استفاده از ژنوتيپ هاي داراي تانن در شرايط محيطي گرگان عملكرد بهتري توليد مي كند. از طرف ديگر، براساس نتايج اين بررسي، عملكرد دانه گروه ژنوتيپ هاي بدون تانن مشابه با ژنوتيپ بركت بود و به دليل اين كه ژنوتيپ هاي بدون تانن از لحاظ كيفيت و ارزش غذايي بهتر از ژنوتيپ بركت هستند در صورت تكرار اين نتايج (مشابه بودن عملكرد ژنوتيپ بدون تانن با ژنوتيپ بركت) در مطالعات آتي، توسعه و كشت آن در اين منطقه توجيه پذير مي باشد.
چكيده لاتين :
Abstract
Background and objectives: There are two types of faba bean varieties - tannin and low tannin (zero tannin). Tannins are anti-nutritive compounds that affect quality and digestion. This study was performed to evaluate the performance of genotypes zero tannins genotypes whit tannin genotypes.
Materials and methods: This experiment was conducted in the crop year of 2015-2016 in agricultural research station of Gorgan, in RCBD with three repetitions. 11 different faba bean genotypes (five tannin genotypes, five zero tannin genotypes, and Barakat as control genotype) were evaluated in the terms of agronomic traits of plant height, number of pods per plant, 100-seed weight, grian yield and green pod yield, biological yield and harvest index.
Results: The results of variance analysis showed a significant difference between genotypes in terms of plant height, number of pod per plant, 100-seed weight, seed yield, biomass yield, green pod yield and harvest index. The results of mean comparisons showed that GF-311 and GF-332 both from tannin genotypes had the most seed yield (6746 and 6426 kg ha-1 respectively). The minimum seed yield (3540 kg ha-1) was referred to GF-98 zero tannin. The green sheath yield varied from 15080 to 33067 kg. The least amount was referred to GF-98 (zero tannin) and the maximum amount was referred to GF-20 (control). The yield of biomass varied from 29000 to 57333 kg ha-1. The GF-247 genotype (no tannin) had the maximum and GF-98 (zero tannin) had the minimum yield. According to mean comparisons, the maximum weight of 100-seed with 158.33 gr belonged to GF-21 (tannin group) and the minimum with 102 gr belonged to GF-249 (zero tannin). The results of group comparisons showed no difference between two groups of tannin and zero tannin in terms of plant height, green pod yield and biomass yield. Generally, the tannin genotypes considering traits including, 100-seed weight, seed yield and harvest index were better than none tannin genotypes.
Conclusion: In this study, tannin genotypes considering the most of studied traits had a significant predominance to zero tannin genotypes. As a result, if the goal of faba bean production is to obtain high yields, using tannin genotypes in Gorgan climatic conditions is preferred. On the other hand, according to the results of this survey, the seed yield of zero tannin genotypes was similar to Barakat genotype and because none tannin genotypes had higher quality and are better than Barakat genotype, in case of repeating these results (similarity of performance of zero tannin and tannin genotypes) in future experiments, expansion and harvesting is justified in the region
