ساختار اعتدال در جامعه ديني با تأكيد بر معارف قرآني

The Structure of Moderation in Religious Society As Emphasized in Religious Knowledge

تامل در آيات وحي نشان از آن دارد كه تاكيد قرآن بر جايگاه اعتدال و منطبق بودن حكم آن با فطرت الهي انسان و نظام خلقت در جوامع ديني جايگاه محوري دارد، چرا كه خروج از اعتدال با انحراف هاي گوناگون باورهاي معرفتي ارتباطي مستقيم دارد و بسترساز آن است. در نوشتار حاضر كه به شيوه توصيفي _ تحليلي است با پيش كشيدن شاخصه ها، نمود هاي عيني و تعديل هايي كه اسلام به نظام جاهلي وارد كرده و پيامدهاي خروج از اعتدال، به جايگاه اعتدال در جامعه ديني پرداخته شده است. هدف اين است كه اين طريق شاخصه هايي چون حق محوري، عقل گرايي و خردورزي و پرهيز از خشونت تبيين شود و مواردي چون ايجاد شر و فساد، اختلاف و تفرقه، تحريف دين، كفر و گمراهي و گرفتاري به عذاب دنيا و آخرت كه معلول خروج از اعتدال است را برشمارد.

Deliberation on the revealed verses suggests that the status of moderation and the applicability of its ordinance to the human Divine nature and the creation order is pivotal in religious societies، because deviation from moderation is directly related to different deviations in epistemic beliefs and paves the ground for it. Adopting the descriptive-analytical method، the present paper has dealt with the status of moderation in religious society by bringing up the indexes، objective symbols، the modifications that Islam has brought into Paganism، and the outcomes of abandoning moderation. It is aimed at explaining thereby such indexes as right-centeredness، rationalism، and avoidance of violence and enumerating such instances as causing evil and corruption، disagreement and disunity، distortion of religion، disbelief and misguidance، and entanglement in the worldly and other-worldly torments that are caused by abandoning moderation.