بررسي تقدم و تاخرِ جار و مجرورها (مطالعه موردي قرآن كريم)

( Study of the Priority and Posteriority of Jārr and Majrūrs (Case Study of the Holy Qur’an

تقديم و تاخير يكي از شيوه هاي بياني قرآن و از اسباب اجمال آن است كه بر اعجاز، زيبايي روش و اسلوب قرآن كريم دلالت دارد. با وجود اين، برخي از مستشرقان مدعي شده اند تقديم و تاخيرهاي قرآن به ويژه تقديم و تاخير جار و مجرور، موجب سردرگمي مخاطب مي شود. بر اين اساس، بررسي انواع و مصاديق گوناگون تقديم و تاخير جار و مجرور در قرآن كريم، نشان مي دهد كه اين موضوع به فهم بيشتر آيات و آشنايي با روش و فنون بلاغت و فصاحت و در نهايت درك بهتر اعجاز قرآن مي انجامد. افزون بر اين، همه حروف جر كاركرد يكساني ندارند، بلكه پاره اي به علت نقش و جايگاه برتر و تعدادي نيز، به جهت همسويي با سياق آيات قبلي، بر يكديگر مقدم شده اند.

Priority and posterity are one of the expressive styles of the Qur’an and among its means of brevity، which denote the inimitability and beauty of style of the Holy Qur’an. Nevertheless، some of the orientalists have claimed that the Qur’an’s priority (taqaddum) and posterity (ta’akhkhur)، especially the priority and posterity of jar and majrūr (a preposition and the word it governs) have caused confusion among the addressees. Accordingly، examining various types and evidences of priority and posterity of jar and majrūr in the Holy Qur’an shows that this would result in understanding most of the verses and familiarization with style and art of rhetoric and eloquence and finally better understanding the Qur’an’s inimitability. In addition، all the prepositions do not have the same functions; rather، some of them have become prior over others due to their superior role and status and a number due to their conformity with the context of previous verses.