فطري بودن زبان قرآن از منظر آيت الله جوادي آملي و مقايسه آن با ديگر نظريات

The Language of the Qur?an as an Innate Disposition from the Viewpoint of Ayatollah Jaw?d? ?mul? and Comparing it to Other Theories

از ديرباز اين پرسش بين مفسران و متكلمان مطرح بوده كه خداوند در قرآن با بندگان خود از چه سبك و شيوه گفتماني استفاده كرده است. زبان فطرت، از جمله نظريات مهم در اين مسئله است كه از سوي مفسر معاصر، آيت الله جوادي آملي (حفظه الله) مطرح شده است. بدين صورت كه اگر قرآنكريم به مكان و زمان ويژهاي اختصاص ندارد، لاجرم بايد از زبان گستردهاي بهره جويد كه هميشگي، جهاني و همگاني باشد و نسبت به احوال و اطوار و اوضاع مختلف فراگير باشد. به بيان اصطلاحي ميبايست داراي سه ويژگي دوام، كليت و اطلاق باشد و چنين زباني، زبان فطرت است كه نه متعدد ميشود و نه تحول ميپذيرد. در اين مقاله تلاش شده تا با آوردن تعريف و بيان ويژگي هاي زبان فطرت و نيز بررسي ادله و شواهد آن، ابعاد گوناگون اين نظريه و نيز وجه امتياز آن با ديگر ديدگاه ها كه در مسئله زبان قرآن مطرح شده است، مشخص گردد.

Since long ago the question has been raised among the interpreters and theologians as to what style and method God has made use of to talk to His servants. The language of innate disposition is among the most important theories on this issue، which Ayatollah Javadi Amoli has brought up. To put it more clearly، if the Qur’an does not belong to a specific time and place، it necessarily needs to enjoy an extensive language that is eternal، universal، and general and encompass various states، modes of being، and circumstances. In other words، it has to enjoy three features of durability، generality، and application and such a language is the language of innate disposition that would neither vary nor transform. It is tried in this article، while giving a definition of and expressing the lingual features of disposition as well as explaining its proofs and evidences، to specify various dimensions of this theory and its superiority over other viewpoints brought up concerning the language of the Qur’an. Keywords: features of disposition، language of disposition، language of the Qur’an، components of the language of disposition، Javadi Amoli.