ارزيابي غلظت فلزات سنگين (سرب، كادميوم، كرم، مس، كبالت و روي) در ماهيان خوراكي تالاب بين المللي خورخوران

فلزات سنگين از مهم ­ترين آلاينده ­هاي سمي در اكوسيستم­هاي آبي هستند و آبزيان در معرض بسياري از اين آلاينده­ ها قرار دارند. اين عناصر در ماهي به‌عنوان يكي از زنجيره­ هاي غذايي انسان تجمع مي‌يابند. هدف از اين تحقيق بررسي غلظت فلزات سنگين در گونه‌هاي غالب صيدشده در تالاب بين ­المللي خور خوران خور خوران بوده است. صيد ماهيان در منطقه مورد مطالعه در دي‌ماه 1391 صورت گرفت. اندازه‌گيري ميزان فلزات سنگين سرب، كادميوم، كبالت، مس، كبالت، كرم و روي در اندام­ هاي عضله 8 گونه از ماهيان خوراكي تالاب بين ­المللي خور خوران حلوا سفيد (Pampus argentus)، شورت (Sillago sihama)، سنگسر شش خط (Pomadasys furcatus)، سرخو معمولي (Lutjanus johni)، هامور معمولي (Epinephelus coioides)، خنو خال سياه (Plectorhinchus pictus)، گواف كوچك (Anodontostoma chacunda)، زمين كن (platycephalus indicus) بر اساس روش‌هاي استاندارد صورت گرفت. در بين فلزات سنگين، بالاترين مقدار مربوط به فلز روي با 37/71±176/50 در گونه زمين كن و كمترين مقدار را سرب با 01/±08/0 ميكروگرم در گرم وزن خشك در گونه حلوا سفيد اندازه‌گيري شد. به‌علاوه تجمع فلزات سنگين به‌صورت Zn>Cu>Co>Cr>Cd>Pb تعيين شد. ميانگين كادميوم با 1/39 ميكروگرم در گرم وزن خشك از استانداردهاي جهان بيشتر بود. همچنين ميانگين غلظت سرب از استاندارد WHO و FDA كمتر، درصورتي‌كه از استانداردهاي IAEA، UNEP، TFC بيشتر است. غلظت فلزات سنگين در بين گونه­ هاي مختلف ماهيان اختلاف معني‌داري را نشان داد كه مي‌تواند ناشي از تفاوت ويژگي‌هاي بوم‌شناسي ماهيان و فلزات باشد. فعاليت‌هاي مختلف در حاشيه­ ي تالاب و ويژگي­هاي اين اكوسيستم مي­تواند دليلي بر بالا بودن غلظت برخي از فلزات سنگين در مقايسه با مطالعات مشابه و استانداردهاي جهاني باشد.