بررسي ارتباط هوش معنوي مديران با تعهد سازماني كاركنان ستادي دانشگاه علوم پزشكي تهران

The Relationship between Spiritual Quotient of Managers with Organizational Commitment of Staffs in Tehran University of Medical Sciences

يكي از شايستگي هاي محوري مديران كه موجب موفقيت سازمان مي شود، هوش معنوي است. مديران جهت اثرگذاري بر تعهد سازماني كاركنان، نياز به هوش معنوي بالا دارند. لذا اين پژوهش با هدف تعيين ارتباط بين هوش معنوي مديران با تعهد سازماني كاركنان دانشگاه علوم پزشكي تهران تدوين شده است. روش بررسي: پژوهش حاضر به صورت توصيفي–تحليلي و مقطعي در سال 94-1393 انجام شد. جامعه آماري اين پژوهش شامل مديران و كاركنان ستادي معاونت هاي مختلف دانشگاه علوم پزشكي تهران بود. تعداد 80 نفر از مديران به صورت سرشماري و تعداد 225 نفر از كاركنان از طريق فرمول كوكران به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه هاي تعهد سازماني و هوش معنوي بود كه پس از انجام روايي و پايايي مورد استفاده قرار گرفت. جهت تحليل داده هاي جمع آوري شده از نرم افزار SPSS، براي ارايه آمار توصيفي ميانگين و انحراف معيار، و از آزمون هاي تي دو جمله اي، آناليز واريانس يك طرفه و ضريب همبستگي پيرسون به منظور ارايه آمار تحليلي استفاده شد. يافته ها: نتايج مطالعه نشان داد كه مديران از هوش معنوي بالايي برخوردار بودند، اگرچه ميانگين تعهد سازماني كاركنان در حد متوسط قرار داشت. بين هوش معنوي مديران با تعهد سازماني كاركنان ارتباط معني داري مشاهده شد(0/034=P). نتيجه گيري: مديران ستادي دانشگاه بايد تلاش كنند تا با توسعه ي هوش معنوي، كاركنان و زيردستان خود را به افزايش تعهد سازماني، ترغيب و تشويق كنند. در اين خصوص استفاده از روان شناسان سازماني توصيه مي شود.

Background & Aim: Spiritual quotient is an essential factor of managers’ competencies for development of organizations. The managers need high spiritual quotient to impress the staffs’ organizational commitment. This research is aimed to determine the correlation between the managers’ spiritual quotient with the employees organizational commitment in Tehran University of Medical Sciences (TUMS). Materials and Methods: This research was a descriptive-analytical, and cross-section study that induced in TUMS headquarters among 80 of the managers and 225 of the staffs at 2014-2015. The research tools were two questionnaires, including spiritual quotient and organizational commitment that used after the validity and reliability of these questionnaires was confirmed. The data was analyzed by SPSS software, average and standard deviation, for descriptive results, and used T-Test, One-Way Variance Analysis, and Pearson technique for analytical statistics. Results: Average of the managers’ spiritual quotient was desired. Although, the average of the staffs organizational commitment was moderate. There was a significant correlation between spiritual quotient of managers with organizational commitment of the staffs (p=0.034). Conclusion: The managers should emphasize to develop their spiritual quotient in order to promote the organizational commitment of the staffs. Using organizational psychologist to develop this relationship is our suggestion.