كيفيت غير باليني خدمات در بيمارستان هاي آموزشي: سطح پاسخ گويي و اهميت نسبي حوزه هاي مختلف آن

Non-Clinical Quality of Care in Teaching Hospitals: Responsiveness Level and Relative Importance of Different Domains

با توجه به گستردگي وظايف و نقش بيمارستان هاي آموزشي در ارتقاي سطح سلامت جامعه، توجه به پاسخ گويي آنها به عنوان يكي از اهداف سه گانه ي هر نظام سلامت ضروري است، لذا در اين مطالعه سطح و اهميت حوزه هاي هشت گانه پاسخ گويي در بيمارستان هاي آموزشي از ديدگاه خانوارهاي شهر مشهد بررسي شده است.روش بررسي: مطالعه حاضر توصيفي_مقطعي بود. ابزار پژوهش، پرسشنامه اي استاندارد بود كه توسط سازمان جهاني بهداشت جهت سنجش پاسخ گويي در بيمارستان ها تدوين شده است. تعداد 561 خانوار داراي سابقه مراجعه به بيمارستان هاي آموزشي، از طريق نمونه گيري چند مرحله اي از بين خانوارهاي ساكن در دو منطقه ي منتخب شهر مشهد انتخاب شدند. تحليل داده ها بر اساس الگوي سازمان جهاني بهداشت به تفكيك آمار توصيفي و استنباطي صورت گرفت. يافته ها: حدود 50 درصد از خانوارها پاسخ گويي حوزه هاي مختلف را در بيمارستان هاي آموزشي خوب و خيلي خوب گزارش كردند. حوزه ي محرمانگي اطلاعات بهترين و حوزه ي كيفيت امكانات رفاهي و حمايت اجتماع و خانواده، بدترين عملكرد را از ديدگاه خانوارها داشتند. بيشترين و كمترين اهميت به ترتيب به حوزه هاي كيفيت امكانات رفاهي و حمايت اجتماعي و خانواده تعلق داشت.نتيجه گيري: با توجه به پاسخ گويي نسبتاً پايين حوزه هاي مختلف و وجود شكاف بين اولويت هاي خانوارها با عملكرد بيمارستان هاي آموزشي، توجه بيشتر سياستگذاران به اولويت هاي بيماران ازجمله كيفيت امكانات رفاهي و ايجاد محتواهاي آموزشي مرتبط براي فراگيران علوم پزشكي، همچنين ارزيابي دوره اي پاسخ گويي، مي تواند در ارتقاي پاسخ گويي بيمارستان هاي آموزشي مفيد باشد.

Background and Aim: Considering the scope of tasks and the role of teaching hospitals in the promotion of population health, it is important to consider their responsiveness as one of the three goals of health system. The aim of this study was to evaluate the level and relative importance of responsiveness domains in teaching hospitals from the viewpoint of households living in selected areas of Mashhad. Materials and Methods: In this cross-sectional study, a valid questionnaire designed by World Health Organization (WHO) was used. From among the households of two selected areas of Mashhad, 561 families that had the background of referring to teaching hospitals were selected via multi-stage sampling. Based on WHO pattern, descriptive and inferential statistics were used for data analysis. Results: About 50 percent of the respondents expressed the level of responsiveness as good and very good. Information confidentiality domain and the quality of amenities got the highest and lowest ranks from the respondents’ viewpoint, respectively. The highest and lowest importance belonged to the domains of quality care facilities and family and social support, respectively. Conclusion: Considering the relatively low responsiveness of different domains and also the existing gap between families’ priorities and performance of teaching hospitals, it seems necessary that policymakers pay more attention to patients’ priorities such as the quality of care facilities and the creation of appropriate educational content related to medical students. Also, periodic evaluation of responsiveness can be useful in promoting the responsiveness of teaching hospitals.