مقايسه ي ميزان دقت ابتدا و انتهاي شيفت در كاركنان اورژانس پيش بيمارستاني سمنان با تهران

Comparing the Beginning- and End-of-Shift Attention Levels of Tehran’s Pre-Hospital Emergency Staff with Those of Semnan

دقت كاركنان فوريتهاي پزشكي ممكن است بر شرايط مختلف كاري تاثير گذارد. بنابراين، مطالعه، حاضر با هدف مقايسه و تعيين ميزان دقت ابتدا و انتهاي شيفت در كاركنان اورژانس پيش بيمارستاني استان سمنان با شهرستان تهران انجام شد.روش بررسي: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي تحليلي بود كه به صورت مقطعي انجام شد. در اين مطالعه 192 نفر از كاركنان اورژانس پيش بيمارستاني شهرستان تهران و استان سمنان شركت كردند. ابزار مورد استفاده آزمون سنجش دقت بوناردل بود. دقت مشاركت كنندگان در ساعت 10 صبح و 5 بامداد سنجيده شد. داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري كاياسكوئر و آزمون تي مستقل تحليل گرديد.يافته ها: ميانگين دقت كاركنان اورژانس پيش بيمارستاني تهران در ساعت 10 صبح(دقت ورودي) 0/25±0/490 و در استان سمنان 0/23±0/51 بود. بين ميزان دقت در دو گروه مورد مطالعه در اين زمان تفاوت معني دار آماري وجود نداشت(0/58=p). علاوه بر اين، ميانگين ميزان دقت 5 بامداد(دقت خروجي) در كاركنان اورژانس پيش بيمارستاني تهران 0/25±0/45 و در استان سمنان 0/20±0/55 بود. بين ميزان دقت در دو گروه مورد مطالعه در اين زمان تفاوت معني دار آماري مشاهده شد(0/044=p). نتيجه گيري: ميانگين دقت ورودي و خروجي كاركنان اورژانس پيش بيمارستاني در حد متوسط بود. دو گروه از نظر ميزان دقت ورودي تفاوت معني داري نداشتند. لذا پيشنهاد مي شود به منظور افزايش ميزان دقت در هر دو گروه مورد مطالعه، كاهش فشار كاري و طول شيفت هاي كاري در كاركنان اورژانس هاي پيش بيمارستاني و به ويژه در مركز اورژانس شهر تهران كاهش داده شود.

Background and Aim: Emergency medical services (EMS) staff’s attention level may be affected by various work conditions. This study aims to compare the beginning- and end-of-shift attention levels of Tehran’s pre-hospital emergency staff with those of Semnan Province. Materials and Methods: This is a descriptive and cross-sectional research study conducted in 2013. In this study, 192 emergency medical technicians (EMT) of Tehran and Semnan Province participated. The research instrument was Bonnardel Attention Level Test. The participants’ attention level was assessed at 10 am and 5 am. The data were analyzed by chi-square test and independent samples t-test. Results: At 10 am (arrival attention), the average rate of attention level of Tehran’s pre-hospital emergency staff was 0.490.25± and that of Semnan Province staff was 0.510.23±. There was not a significant difference (p=0.58) at that time between the average rate of attention in these two groups. At 5 am (exit attention), however, the average attention level of Tehran’s pre-hospital emergency staff was 0.450.25±, and of Semnan Province staff was 0.550.20±. At this time, there was a statistically significant difference (P= 0.044) between the average rate of attention in these two groups. Conclusion: The means of arrival and exit attention levels in pre-hospital emergency staffs were moderate. Besides, there was no significant difference between the arrival attention levels of the two groups. Therefore, in order to increase the attention level in both groups, it is suggested that the workload and the length of shifts should be reduced for pre-hospital emergency staffs, specially in Tehran