«بررسي تمثيلات مشترك ميان مثنوي هاي عطّار و مثنوي معنوي مولوي»

The Study of Common Allegories in Rumi and Attar’s Mathnavis

«تمثيل» يكي از شيوه هاي بياني است كه از ديرباز براي تبيين و تفهيم آموزه­ هاي ديني، اخلاقي، عرفاني و ... در جامعۀ انساني به كار رفته است. بزرگان ادب عرفاني ما نيز، از جمله سنايي، عطّار، مولوي و ... از اين شگرد برجسته در تفهيم اصول عرفاني و انديشه­ هاي متعالي خود بهره برده ­اند و نكات ظريف و عالي غير محسوس را به زباني ساده و محسوس براي مخاطبان و خوانندگان آثار خود باز گفته ­اند. مقالۀ حاضر ضمن تعريف و كاربرد «تمثيل» از ديدگاه ­هاي ديني، ادبي، بلاغي و خطابي، به بررسي تمثيلات مشترك ميان عطّار و مولانا و شباهت­ ها و تفاوت هاي ميان آنها مي­ پردازد و اين نكته را آشكار مي ­­سازد كه مولانا ضمن ارادت و انس با عطّار و آثارش، گاه دگرگوني­ هايي در اين تمثيلات ايجاد كرده و با بياني نزديك­تر به زبان مردم، اين تمثيلات را پروده و به كار برده است.

Allegory is one of the grandfigures of speech which has of long been applied for the expression of religious, moral and mystical teaching by great poets and writers in human societies. Our great master of mystical literature, such as Sannai, Attar and Rumi, have invariably used This technique in expressing and inculating their myststical thoughts and transcendental beliefs. Through allegory, they have communicated to their readers very subtle truths and inexpressible ideas in a simple language. Besides defining and discussing allegory from the religious, literary, rhetorical and expressive respect, the present article under takes to study the differences and similarities between allegries shared between Rumi‘s poems and these of Attar. Throw the study, we come to the point that through his familiarity with and respect for the allegorical poems of Attar, Rumi has taken many allegories from him and has presented them in a simpler language much closer to the language of ordinary people.