واكاوي توان سازگاري كشاورزان گندم كار در برابر ريزگردها (مورد مطالعه: شهرستان دهلران)

Adaptive Capacity of Wheat Farmers towards Dust (Case Study: Dehloran Township

هدف پژوهش حاضر واكاوي توان سازگاري كشاورزان در برابر ريزگردها مي باشد. جامعه آماري تحقيق كشاورزان گندم‌كار شهرستان دهلران در دو بخش مركزي و موسيان به تعداد 2105 نفر بودند كه از ميان آن‌ها، 330 كشاورز با استفاده از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي به عنوان نمونه آماري انتخاب شد. ابتدا شاخص‌هاي توان‌سازگاري در برابر ريزگردها تهيه و با نظر 15 كارشناس در اين زمينه با استفاده از AHP بر اساس مقايسات زوجي در نرم‌افزار Expert choice وزن دهي شدند. سپس اقدام به ساخت شاخص تركيبي شد. در نهايت با استفاده از روش منطق فازي در نرم‌افزار Matlab، توان سازگاري كشاورزان مورد مطالعه به دست آمد. بر اساس يافته‌هاي حاصل از روش منطق فازي، كشاورزان دهستان دشت عباس با ميزان 0/605 داراي بيشترين توان سازگاري، دهستان نهرعنبر با ميزان 0/588 و دهستان اناران با ميزان 0/563 به ترتيب داراي دومين و سومين رتبه از نظر توان سازگاري بودند. دستاوردهاي حاصل از اين پژوهش، به برنامه‌ريزان و مديران كمك مي‌كند تا با در نظر گرفتن ميزان توان سازگاري كشاورزان، در تخصيص اعتبارات به آنان ياري رسانند و منبعي معتبر جهت برنامه‌ريزي‌هاي آينده براي سرمايه‌گذاري در راستاي افزايش توان سازگاري و در نهايت كاهش آسيب‌پذيري كشاورزان اين منطقه در برابر ريزگردها باشد.

The purpose of this study was to assess the adaptive capacity of farmers towards dust. The population in this study comprised of wheat farmers (N = 2105) in which 330 wheat farmers from Markazi and Moosian townships were selected using stratified proportionate cluster sampling techniques. First, to assess farmers' adaptive capacity towards dust was used as indicators of adaptive capacity. Using AHP techniques, 15 experts weighted the indicators through 2*2 matrices and Expert Choice Software was utilized as tool for further analysis. Composite indicators were then developed for further assessments. Fuzzy logic and MATLAB Software was used to determine the adaptive capacity of wheat farmers. Result revealed that wheat farmers of Dasht Abas Rural district with the adaptive capacity rate of 0.605 had the highest adaptive capacity and Nahr anbar rural district with rate of 0.508 and Anaran Rural district with rate of 0.563 were placed in the second and third places. The implication of this study aids policy-makers in Dehloran Township to allocated resources based on farmers’ vulnerability level. Furthermore, the result of this study helps policy-makers to plan for enhancement of farmers' adaptive capacities and thus lowering their vulnerability towards dust.