اثربخشي آموزش مهارت‌هاي جرئت‌ورزي بر كاهش اضطراب اجتماعي كودكان مبتلا به لكنت زبان

Effectiveness of Assertiveness Skills Training on Decreasing Social Anxiety of Children with Stuttering

هدف: لُكنت يكي از شايع‌ترين اختلال‌هاي گفتاري است كه مي‌تواند موجب اضطراب، عدم اعتمادبه‌نفس، افسردگي، اِشكال در برقراري ارتباط و سرانجام انزوا و دوري از موقعيت‌هاي اجتماعي گردد. پژوهش حاضر به‌منظور بررسي اثربخشي آموزش مهارت‌هاي جرئت‌ورزي بر كاهش اضطراب اجتماعي كودكان پسر مبتلا به لكنت زبان انجام شد. روش‌بررسي: نوع مطالعۀ حاضر، شبه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعۀ آماري پژوهش، تمامي كودكان پسر مبتلا به لكنت زبان پايۀ چهارم و پنجم ابتدايي مراجعه‌كننده به مراكز گفتاردرماني شهر رشت در سال 94-93 بود كه از اين ميان، 24نفر با روش نمونه‌گيريِ دردسترس انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جاي‌دهي شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامۀ اضطراب اجتماعي كودكان لاجركا و استون (1993) استفاده شد. پس از انجام پيش‌آزمون، برنامۀ آموزش جرئت‌ورزي طي 4هفته (هرهفته 2جلسه به‌مدت يك‌ساعت‌ونيم) روي گروه آزمايش اجرا شد و در پايان از هر دو گروه، پس‌آزمون گرفته شد. داده‌هاي به‌دست‌آمده با روش‌هاي آماريِ تحليل كوواريانس تك‌متغيري و چندمتغيري تجزيه‌وتحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه آموزش مهارت‌هاي جرئت‌ورزي توانسته است، ميزان اضطراب اجتماعي (235٫67) و خُرده‌مقياس‌هاي ترس از ارزيابي منفي (96٫07)، اجتناب و پريشاني اجتماعي-خاص- (101٫03)، و اجتناب و پريشاني اجتماعي-عمومي- (79٫54) را كاهش دهد (0٫001≥P). نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت كه آموزش مهارت‌هاي جرئت‌ورزي مي‌تواند به‌عنوان يكي از محورهاي مداخله و درمان افراد مبتلا به لكنت زبان استفاده گردد.

Objective: Stuttering is one of the most common speech disorders which can cause anxiety, lack of self-confidence, depression, poor communication and finally the isolation and avoidance from social situations. The purpose of the present research was to examine the effectiveness of assertiveness skills training on decreasing social anxiety in boys with stuttering. Methods: This research was a quasi-experimental study with a pre-test/post-test design and control group. The statistical population consisted of all boys with stuttering in 4th and 5th grade referred to speech therapy centers in Rasht in 93-94, of whom a sample of 24 boys were selected through convenience sampling. They were then randomly assigned into two (control and experimental) groups. To collect the data, La Greca& Stone`s social anxiety scale for children (1993; revised) was used. After implementing pre-test, the assertiveness skills training program was conducted for the experimental group in four weeks, two sessions per week in a period of one and half hour per session and at last, post-test was conducted. Obtained data were analyzed by univariate and multivariate analysis of covariance. Results: Results showed that assertiveness skills training could decrease social anxiety (235.67) and subscales of fear of negative evaluation (96.07), social avoidance and distress –specific (101.03), and social avoidance and distress-general (79.54) of experimental group (p≤0.001). Conclusion: According to the results of the present study, it can be concluded that assertiveness skills training can be used as one of the key intervention and therapy methods of people suffering from stuttering.