شماره ركورد :
1012947
عنوان مقاله :
نوروز، بزرگ جشن ملي ايرانيان
عنوان به زبان ديگر :
Norouz, the Great Iranian National Ceremony
پديد آورندگان :
نجمي، شمس الدين دانشگاه شهيد باهنر كرمان
تعداد صفحه :
12
از صفحه :
185
تا صفحه :
196
كليدواژه :
نوروز , گاهنبارها , اوستا , شاهنامه , پيش از اسلام , پس از اسلام
چكيده فارسي :
بــر چهــــــره گـــل، نسيم نـــــوروز خوش است در صحـن چـــمن، روي دل افـــروز خـــوش است از دي كه گــذشت، هر چه گــــــويي خـوش نيست خــوش بـاش و ز دي مگـو، كه امـــروز خوش است (عمر خيام) نوروز، جشني باستاني و ايراني است كه همه ساله در روز اول بهار آن را جشن مي گيريم. نوروز، همچنين نمادي است از بيداري طبيعت از خواب زمستاني و مرگي كه به رستاخيز و زندگي منتهي مي شود و به همين مناسبت جشن مربوط به فروهرها نيز بوده است. افسانه هاي ايراني، پيدايش نوروز را به دوران «جمشيد پيشدادي» نسبت مي دهند و مي گويند: چون جمشيد به پادشاهي رسيد، دين را تجديد كرد و اين كار در روز «نوروز» انجام شد كه اكنون هر ساله اين جشن بزرگ توسط ايرانيان گرامي داشته و برگزار مي شود. جشن نوروز از اعتدال بهاري آغاز مي شود. در دانش ستاره شناسي، اعتدال بهاري يا اعتدال ربيعي در نيم كره شمالي زمين به لحظه اي گفته مي شود كه خورشيد از صفحه استوايي زمين مي گذرد و به سوي شمال آسمان مي رود. اين لحظه، لحظه اول برج حَمَل ناميده مي شود كه در تقويم خورشيدي برابر با نخستين روز (اورمزد روز) از ماه فروردين يا «نوروز» است. جشن نوروز در تقويم ميلادي برابر است با بيست و يك يا بيست و دو مارس مطابقت دارد. نوروز، يگانه بنيادي است كه همه اش خوبي، پاكي و نيكي است. ورجاوند، روزي است كه تنها نياكان ما به ارزش وجودش پي بردند و آن را بزرگ داشتند. چرا كه آنها روزي را مي خواستند تا بتوانند در آن خود را از ناپاكي ها و بدانديشي ها كه با گذر زمان در درونشان رخنه كرده بود، پاك كنند و در لحظه اي موعود زندگي را با همه نيكي ها و نيكبختي ها دوباره آغاز نمايند. نيك داشته هايشان را بيفزايند و از بدي-هايشان بكاهند؛ پس آنها «نوروز» را به عنوان بزرگ ترين، نيك ترين و برترين جشن خود برگزيدند و آيين ها و انديشه هاي پاك را به آن افزودند تا هر بار آن را بهتر و زيباتر از گذشته برگزار نمايند.
چكيده لاتين :
Norouz is an ancient Iranian feast celebrated every year in the beginning of spring. It is also a symbol of the waking of nature from winter sleep and a death which ends to resurrection and life relating it to the Farvahars. Iranian myths associate the origin of Norouz to the age of Jamshid and believe that with his accession to the throne the religion was renewed on Norouz. Norouz begins with the equinox in astrology، equinox in northern hemisphere is the time when the sun passes equator and moves northward. This moment is the beginning of Ram in zodiac which corresponds. With the first day of Farvardin (Urmazd Rouz) in the solar calendars and with 21stor 22nd and March in the Christian calendar. Norouz is a unique structure which is all goodness and chastity. Varjāvand is the day which was appreciated only by our ancestors to purify themselves of the vices and ill thoughts that have taken up their souls with the passage of time، and to restart a new life at the promised time. They chose Norouz as their greatest ceremony and added good thoughts and rituals to hold it dearer each year.
سال انتشار :
1392
عنوان نشريه :
مطالعات ايراني
فايل PDF :
7492324
عنوان نشريه :
مطالعات ايراني
لينک به اين مدرک :
بازگشت