تاملي در ماهيت تصديق

Meditation on the Nature of Assertion

علم به حضوري و حصولي تقسيم مي‌شود. در علم حضوري، علم و معلوم عين هم هستند؛ اما در علم حصولي، علم غير از معلوم است. علم حصولي را به حضور صورت شيء در عقل تعريف كرده‌اند. علم حصولي به تصور و تصديق تقسيم مي‌شود. در باب ماهيت تصديق، ديدگاه‌هاي مختلفي مطرح است كه مي‌توان آنها را به سه دسته كلي، تقسيم كرد. يك گروه تصديق را امري مركب و اعم از حكم و تصورات محكوم‌عليه و محكوم‌به مي‌دانند. دسته دوم تصديق را به تصور همراه با حكم و دسته سوم آن را به حكم و اذعان تعريف مي‌كنند؛ هرچند در تبيين ماهيت حكم و تفسيرِ تصور همراه حكم، اختلاف وجود دارد. تصديق عبارت است از فهم صدق قضيه. از طرفي تصور صدق نيز علم به صدق قضيه است. با دقت در تفاوت‌هايي كه بين فهم صدق و تصور صدق وجود دارد، مي‌توان ماهيت تصديق را شناسايي كرد. با شناخت ماهيت تصديق راه براي بازتعريف علم حصولي هموار مي‌شود.

Knowledge is divided to knowledge by present and acquired knowledge. In the knowledge by present, unlike of acquired knowledge, the knowledge and the known are confederate. The definition of acquired knowledge is the presence of the image of thing in the mind. It is divided to concept and assertion. There are three groups about the nature of assertion. The first says that the assertion is a complex of judgment and elements of proposition. The second group believe it is the concept along judgment. and finally, assertion is the judgment. But there are differences about the explanation of judgment, i.e. understanding of the proposition's truth. On the other hand, the image of truth is the judgment to the truth of proposition. On author's view, we can obtain the correct definition of assertion, based on the attention to these differences.