كليدواژه :
امشاسپندان , دين مزدايي , اوستا , متون پهلوي , جهان‌شناسي زرتشتي
چكيده فارسي :
در جهان‌شناسي مزدايي، امشاسپندان تجليات اهورامزدا و كارگزاران او در آفرينش، پرورش و نگاهداري جهان‌اند و در هدايت انسان و راهيابي او به سعادت نيز نقش مهمي دارند. در سرتاسر متون ديني مزدايي به اين فروزه‌هاي الهي كه به دو گروه مونث و مذكر تقسيم مي‌شوند، اشاره شده و آنان در همه جا موجوداتي داراي جنبۀ الوهي، هوشمند و در خور ستايش و نيايش به شمار آمده‌اند. افزون بر اين، هر يك از اين امشاسپندان با يكي از آفرينش هاي اهورامزدا (همچون آسمان، زمين، آب، گياه، جانور، انسان و آتش) پيوندي ويژه دارد و نگاهبان و موكل آن شمرده مي‌شود. هر بخش از آفرينش نيز نماد يك امشاسپند يا صورت گيتايي او به شمار مي‌آيد و از همين رو، شايستۀ مراقبت و احترام است. در اين پژوهش كوشش بر آن است كه با بررسي اوستا و متون پهلوي نقش اين تجليات اهورامزدا در جهان‌شناسي زرتشتي، در كنار اهميت هر يك از آنان در سلوك فردي مورد توجه قرار بگيرد.
چكيده لاتين :
In Zoroastrian cosmology, Aməša Spəntas are considered as Ahuramazda’s manifestations and his agents in creating, nurturing and preserving the world, and they play an important role in guiding human beings towards the eternal bliss. Almost all Mazdean texts refer to these divine beams in two groups of males and females, and everywhere in these texts they are viewed as divine, intelligent beings, worthy of praise and adoration. Moreover, each of these Aməša Spəntas is closely related to one of Ahuramazda’s creations (sky, earth, water, plant, animal, man and fire) and is known to be its guardian and custodian. Each part of creation in its turn is also the symbol of a particular Amshaspand, and accordingly it is required to be respected and taken care of. This essay tries to illustrate the place of these manifestations of Ahuramazda in Mazdean cosmology and their importance in individual spiritual wayfaring, through investigating the Avesta and Pahlavi texts.
