تأثير مشاوره فردي فعاليت فيزيكي مبتني بر تئوري رفتار برنامه‌ريزي‌شده بر شاخص‌هاي قندخون در زنان مبتلا به ديابت بارداري: كارآزمايي باليني تصادفي‌شده

Investigation of the Effect of Individual Counseling of Physical Activity Based on Theory of Planned Behavior on Glycemic Indexes in Women with Gestational Diabetes: A Randomized Clinical Trial

زمينه و هدف: انجام فعاليت فيزيكي، يكي از مداخلات ارزان و در دسترس در زمينه خودمراقبتي ديابت بارداري است. تغيير و اصلاح رفتارهاي بهداشتي در افراد مي‌تواند منجر به پيشگيري يا به تأخير انداختن بيماري و عوارض آن گردد. مطالعه حاضر با هدف تعيين تأثير مشاوره فعاليت فيزيكي مبتني بر تئوري رفتار برنامه‌ريزي‌شده بر شاخص‌هاي قند خون در زنان مبتلا به ديابت بارداري انجام شد. روش بررسي: در يك مطالعه كارآزمايي باليني، تأثير مشاوره مبتني بر تئوري رفتار برنامه‌ريزي‌شده بر روي 50 زن مبتلا به ديابت بارداري بررسي گرديد. افراد واجد شرايط، به‌روش بلوك تصادفي‌شده به دو گروه مداخله و كنترل تقسيم شدند، سپس اندازه‌گيري شاخص‌هاي قندخون (قبل و بعد از مداخله) انجام شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تي مستقل و تي زوجي آناليز شدند يافته‌ها: در اين مطالعه، ميانگين قند خون ناشتا (0/028=p)، هموگلوبين p=0/008)A1C) ، قندخون 2 ساعته (0/002=p) و تعداد دفعات بستري (0/001>p) در گروه مداخله نسبت به گروه كنترل كاهش نشان داد و ميانگين فعاليت فيزيكي در منزل (0/001>p)، حيطه‌هاي ورزشي (0/001>p)، حمل و نقل (0/015=p)، تمايل به فعاليت فيزيكي (0/001>p)، نگرش نسبت به فعاليت فيزيكي (0/001>p)، هنجارهاي انتزاعي (0/001=p) و كنترل درك‌شده (0/001>p)، افزايش معني‌داري داشت. نتيجه‌گيري: با توجه به اثرات مثبت مداخله در كنترل شاخص‌هاي قند خون، مشاوره فعاليت فيزيكي در زنان باردار، به‌خصوص با بهره‌گيري از تئوري آموزش بهداشت مي‌تواند به‌عنوان يكي از راهكارهاي مؤثر در كنترل ديابت بارداري در نظر گرفته شود.

Background and Objectives: Performing physical activity is one of the inexpensive and available interventions in the field of self-care of gestational diabetes. Changing and modifying health behaviors in individuals can lead to preventing or delaying the disease and its complications. The aim of this study was to determine the effect of physical activity counselling based on the theory of planned behavior (TPB) on glycemic indexes in women with gestational diabetes. Methods: In a randomized clinical trial, the effect of counselling based on TPB was investigated in 50 women with gestational diabetes. The eligible subjects were assigned to two groups (control and intervention) using randomized block design; then, glycemic indexes were measured (pre- and post-intervention). Data were analyzed using independent and paired t-test. Results: In this study, the mean FBS (p=0.028), hemoglobin A1C (p=0.008), 2-hour postprandial blood sugar (p=0.002) and the number of admission (p<0.001) in the intervention group decreased compared to the control group, and the mean physical activity at home (p<0.001), sports fields (p<0.001), transportation (p=0.015), tendency to physical activity (p<0.001), attitude toward physical activity (p<0.001), abstract norms (p=0.001) and perceived control (p<0.001) significantly increased. Conclusion: Considering the positive effects of intervention on controlling glycemic indexes, physical activity counseling can be considered as one of the effective strategies for controlling gestational diabetes, especially using health education theory.