انتخاب اهداي تخمك: راهي براي رسيدن به مادري (مطالعة پديدارشناختيِ تجربة زنان نابارور مراجعه‌كننده به پژوهشگاه رويان)

استفاده از شيوة اهداي تخمك ازجمله فناوري‌هاي كمك ‌باروري (ART) است كه در سال‌هاي اخير به دنبال موفقيت روزافزون آن به زنان ناباروري كه به دليل مشكلات تخمدان يا ديگر موضوع‌هاي پزشكي قادر به فرزندآوري با تخمك خود نيستند، اميد بسيار زيادي براي رسيدن به آرزوي داشتن فرزند بخشيده است. شناخت تجربة زنان نابارور در دورة دشوار تصميم‌گيري براي استفاده از اهداي تخمك و ترجيح اين شيوة درمان به ديگر راه‌هاي جايگزين (فرزندپذيري يا ادامة زندگي بدون فرزند)، بسيار بااهميت مي‌نمايد و پژوهش‌هاي انگشت‌‌شماري در سطح داخلي با توجه به موضوعات اجتماعي و فرهنگي خاص كشور براي شناخت اين پديده صورت گرفته ‌است.مقالة حاضر به توصيف تجربة زنان نابارور از انتخاب اهداي تخمك به‌مثابة راهي براي رسيدن به مادري مي‌پردازد. محقق با هدف شناخت و توصيف اين تجربه از روش كيفي و رويكرد پديدارشناسي استفاده كرده است و يازده مشاركت‌كننده را تحت مصاحبة ‌عميق نيمه‌ساختاريافته قرار داده است. مشاركت‌كنندگان اين پژوهش از ميان زناني كه براي درمان اهداي تخمك به پژوهشگاه رويان مراجعه كرده بودند، به شيوة نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. اجراي پژوهش و تحليل داده‌ها براساس طرح عملي كلايزي انجام شد. يافته‌ها حاصل از توصيف‌هاي زنان شامل شش عبارت اصلي است: امكان حفظ محرمانگي در اهداي تخمك، امكان تجربة‌ حاملگي، زايمان و شيردهي در اهداي تخمك، انتقال ژنتيك شوهر، تأثير زمان در انتخاب اهداي تخمك، مجازبودن اهداي تخمك به ‌لحاظ شرعي، بار عاطفي و اجتماعي ناباروري.