بررسي تأثير ساختارِ شبكه‌هاي اجتماعي بر ويژگي‌هاي كارآفرينانه درميان دانشجويان تحصيلات تكميلي دانشگاه ايلام

پژوهش حاضر بر اين‌فرض بنا شده است كه حوزۀ اجتماعي فرد يا شبكه‌هاي ارتباطي، اطلاعات و منابعي براي آگاهي، نياز، تخيل و... فراهم مي‌كند و به شخصيت و ويژگي­ كارآفرين سمت‌وسو مي‌دهد. هدف پژوهش بررسي تأثير ساختارِ شبكه‌هاي اجتماعي بر ويژگي­‌هاي كارآفرينانه است. روش پژوهش پيمايش است و جامعۀ ‌آماري را دانشجويان تحصيلات تكميلي دانشگاه ايلام در سال تحصيلي 1396-1397 تشكيل داده‌اند كه تعداد آنها 586 دانشجو بوده است. 250 نفر ازميان جامعة آماري با روش نمونه­گيري غيراحتمالي هدفمند انتخاب شده‌اند. يافته‌ها مبين آن است 50 درصد دانشجويان در شبكه‌هاي روابط كوچك قرار دارند كه داراي تنوع زياد (44/0)، تراكم زياد (60/0)، ولي قدمت تقريباً كم (18/0) است. 58 درصد دانشجويان كمترين ارتباط را با كارآفرينان داشته‌ اند و 32 درصد دانشجويان نيز كمترين ارتباط را با شاغلان داشته ­اند. اين‌وضعيت از ساختارِ شبكۀ روابط بر كارآفريني دانشجويان تأثير گذاشته است. به ‌عبارتي، ساختار شبكۀ اجتماعي بر همة ويژگي‌هاي كارآفرينانه (خطرپذيري متعادل، كانون كنترل، نياز به موفقيت، سلاست فكري، عمل‌گرايي، تحمل ابهام، رؤياپردازي و چالش­طلبي) داراي تأثير معنادار است. نتيجۀ كلي نشان مي‌دهد كارآفرين بودن اتفاقي نيست و كارآفريني افراد منوط به ويژگي‌هايي است كه در موقعيت‌هاي مختلف و با توجه به نحوة قرارگرفتن در گروه‌هاي اجتماعي، متفاوت خواهد بود.