شناسايي مشكلات زنان كارآفرين استان كرمانشاه

افزايش قابل ملاحظه زنان شاغل واقعيت انكارناپذير جامعه ايران است. با وجود اين، تجربه اجتماعي حاكي از آن است كه تعداد كمي از زنان شاغل كارآفرين هستند. براي ظهور فعاليت‌هاي كارآفرينانه وجود زمينه‌ها و شرايط‌ فرهنگي اجتماعي مناسب ضروري است. مطالعه مشكلات زنان كارآفرين به شناسايي محدوديت‌هاي موجود، اصلاح مسير آتي و در نهايت افزايش كارآيي فردي و اجتماعي آنان كمك مي‌كند. لذا، هدف اين مقاله بررسي مشكلات و محدوديت‌هايي است كه زنان كارآفرين در روند فعاليت كارآفرينانه خود با آن‌ها روبرو هستند. اين مطالعه با بهره­گيري از پارادايم كيفي­و رويكرد گراندد تئوري انجام شد. جهت جمع‌آوري اطلاعات از مصاحبه‌هاي نيمه ساختاريافته و يادداشت‌برداري استفاده شد. مطالعه با نمونه‌گيري هدفمند شروع و در طي تكامل طبقات، با نمونه‌گيري نظري ادامه يافت. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از روش تحليل مقايسه‌اي به شيوه استراوس و كوربين استفاده شد. در تحقيق حاضر 15 نفراز زنان كارآفرين استان كرمانشاه كه در سه بخش (صنعت، كشاورزي و خدمات) فعاليت مي‌كردند، شركت كردند. نتايج نشان داد كه زنان كارآفرين با مشكلات و موانع مالي، بازاريابي، شخصيتي، خانوادگي، فرهنگي و علمي روبرو مي‌باشند. عدم دسترسي به سرمايه، عدم اعتماد بانك­ها و سرمايه‌گذاران، عدم دسترسي به بازار، وجود واسطه‌ها و دلال‌ها، فقدان دانش حقوقي، دانش مالي و حسابداري، تضاد نقش‌ها، فشارهاي روحي، وجود تبعيض‌ها، وجود فرهنگ مردسالاري در جامعه و ترس از شكست از جمله اين مشكلات مي‌باشند.