رهيافت سيستمي در مطالعات كسب‌وكار: كاربرد روش‌شناسي نظام‌هاي نرم

بنا بر شواهد، پژوهش‌هاي متعارف كمي تقليل‌گرا در تبيين مسائل پيچيده و در هم تنيده كسب‌وكار ناتوان بوده است. در اين وضعيت، به رهيافت سيستمي براي پژوهش جامع‌نگر در حوزه كارآفريني و كسب‌وكار نياز است. هدف اين نوشتار معرفي رهيافت سيستمي در مطالعات كسب‌وكار و كارآفريني با تاكيد بر روش‌شناسي نظام‌هاي نرم و شالوده‌هاي آن، از جمله اقدام پژوهي مشاركتي و الگوسازي مفهومي است. روش‌شناسي نظام‌هاي نرم انديشه‌ورزي و مداخله عملي در مسايل پيچيده كسب‌وكار را هموار مي‌سازد. بواقع، ساخت‌دهي وضعيت‌هاي پيچيده و مسئله‌دار در دنياي كسب‌وكار و هدايت پژوهشگر يا واكاوگر سيستم جهت كسب و تسهيم برداشت واقع‌گرايانه و جامع‌نر از محيط دروني و بيروني كسب‌وكار از مزاياي اين روش‌شناسي محسوب مي‌شود. روش‌شناسي نظام‌هاي نرم به لحاظ عملي از اقدام پژوهشي مشاركتي به عنوان نوعي از پژوهش جمعي براي يادگيري، نوآوري و تغيير توامان در محيط‌هاي كسب‌وكار استفاده مي‌كند. در چرخه اين روش‌شناسي از الگوهاي مفهومي براي كمك به افراد در شناخت، درك و شبيه‌سازي موضوعات كسب‌وكار بهره گرفته مي‌شود. بدين منظور، يك چارچوب روش‌شناسي نوآورانه براي الگوسازي مفهومي با رويكرد تحليل معنايي در هفت مرحله ارايه شده است. به عنوان يك گزيدار، نظام‌هاي تكاملي – مبتني بر تلفيق پژوهش نظام‌هاي انتقادي و روش‌شناسي نظام‌هاي نرم- مي‌تواند به عنوان يك روش‌شناسي براي شناخت نظام‌هاي باز، پيچيده و اجتماعي كسب‌وكار با ظرفيت تكامل در طي زمان مورد توجه قرار گيرد.