بررسي سرواپيدميولوژيك ويروس هپاتيت HGV) G) در اهدا‌كنندگان خون و بيماران همودياليز، هموفيل و بتاتالاسمي ماژور داراي سابقه بيماري كبدي

Seroepidemiologic HGV in blood donors, haemodialysis patients, haemophiliacs and major β thalassemics with history of liver disease

سابقه و هدف شيوع HGV و GBV-C در اهداكنندگان خون دركشورهاي توسعه يافته برمبناي تشخيص HGV RNA و يا تجسس Anti-E2 به ترتيب بين 1% تا 5% و 3% تا 14% مي‌باشد. هدف از اين مطالعه بررسي سرواپيدميولوژيك ويروس هپاتيت HGV) G) در اهداكنندگان خون، بيماران همودياليز، هموفيل و بتاتالاسمي ماژور داراي سابقه بيماري كبدي در تهران بود. مواد و روش‌‌ها در اين تحقيق كه به روش توصيفي انجام شد، نمونه خون از 330 اهداكننده داوطلب، 44 بيمار همودياليز، 1 6 بيمار هموفيل و 40 بيمار بتاتالاسمي ماژور داراي سابقه بيماري كبدي و HCV يا HBV مثبت، از نظر وضعيت سرواپيدميولوژيك ويروس هپاتيت G وسنجش ميزان درمعرض قرارگيري با اين ويروس (HGV) به روش اليزا مورد آزمايش قرار گرفت. جهت تجزيه و تحليل نتايج از آزمون‌هاي كاي‌دو (Chi-square) و دقيق فيشر (Fisher exact test) و برنامه آماري 11/5 SPSS استفاده شد. يافته‌‌‌ها يافته‌ها نشان دادند كه 1 4 نفر (2/ 4 %) از 330 اهداكننده داوطلب خون، 10 نفر (22/7%) از 44 بيمار همودياليزي، 5 نفر (31/3%) از 16 بيمار هموفيلي و 10 نفر (25%) از 40 بيمار بتاتالاسمي ماژور از نظر HGV Anti-E2 مثبت بودند كه مي‌تواند نشان‌دهنده انتقال اين ويروس از طريق خون باشد. 10 نفر از بيماران همودياليز و 4 نفر از بيماران هموفيل و 9 نفر از بيماران بتاتالاسمي ماژور داراي نتايج مثبت هم‌زمان Anti-HGV و Anti-HCV بودند. همچنين 1 نفر از بيماران همودياليز و 1 نفر از بيماران هموفيل و 1 نفر از بيماران بتاتالاسمي ماژور تحت مطالعه داراي نتايج مثبت همزمان Anti-HGV و HBs Ag بودند. نتيجه گيري بيماران دريافت كننده مكرر فرآورده‌هاي سلولي و پلاسمايي خون از جمله همودياليز، هموفيل و بتاتالاسمي ماژور شيوع بالايي از HGV را نشان داده‌اند و به نظر مي‌رسد كه اين ويروس مي‌تواند از راه خون و فرآورده‌هاي خوني منتقل شود. آلودگي مشترك HGV و HCV در گروه‌هاي پرخطر تحت مطالعه نشان دهنده فاكتورهاي خطر و راه‌هاي انتقال مشترك براي اين دو ويروس مي‌باشد.

Background and Objectives The prevalence of GBV-C and HGV in blood donor populations in developd countries based on HGV RNA detection and anti-E2 screening ranges from 1 to 5 and 3 to 14% respectively. The aim of this study was to investigate seroepidemiologic hepatitis G virus (HGV) in blood donors, haemodialysis patients, haemophiliacs, and β thalassemics with a history of liver disease by Elisa tecnique. Materials and Methods In this descriptive study, blood samples of 330 volunteer blood donors, 44 haemodialysis patients, 16 haemophiliacs, and 40 β major thalassemics with a history of liver disease were studied by Elisa technique for their seroepidemiologic status of hepatitis G virus and their past record of HGV infection. For data analysis, Chi-square, Fisher exact test, and SPSS version 11.5 were used. Results This study showed that out of 330 healthy blood donors 14(4.2%), out of 44 haemodialysis patients 10(22.7%), out of 16 haemophiliacs 5 (30.3%) and out of 40 β thalassemics 10 (25%) were positive for HGV-anti-E2. These data are significant evidence for HGV to be considered as a transfusion-transmitted infection. The prevalence of anti-HGV and anti-HCV (coinfection) was found to involve 10 (30.3%) of haemodialysis patients, 4 (28.6%) of haemophiliacs and 9 (23.7%) of β thalassemics. It was also found that 1 (8.3%) of haemodialysis patients, 1 (33.3%) of haemophiliacs, and 1 (50%) of β thalassemics were infected with anti-HGV and HBsAg co-infection. Conclusions The prevalence of HGV was high in multitransfused individuals including haemodialysis patients, haemophiliacs, and thalassaemics. Therefore, HGV was a transfusion-transmittable agent. Co-infection of anti-HGV with HCV was observed in viruses. It is recommended that further studies focus on evaluating sexual and vertical transmission routes so as to cast light on relatively high rate of HGV in donor population.