بررسي غلظت بتا دوميكروگلوبولين سرمي درافراد HBV DNA PCR+، HBsAg+و-HBV DNA PCR ، HBsAg+: به عنوان نشانگر تكثير ويروس

Evaluation of Serumic beta-2 microglobulin in HBsAg+ HBV DNA PCR+ and HBsAg+ HBV DNA PCR- subjects: as HBV replication marker

سابقه و هدف ‌بتادوميكروگلوبولين ( b 2MG) ، زنجيره سبك آنتي‌ژن MHC-I مي‌باشد كه غلظت سرمي آن ( S β 2MG ) در افراد سالم كمتر از mg/L 3 ذكر شده است. در عفونت‌هاي هپاتيتي، عرضه آنتي‌ژن‌هاي ويروسي سطح هپاتوسيت‌ها روي آنتي‌ژن‌هاي MHC-I در حذف ويروس نقش مهمي ايفا مي‌كند. مواد و روش‌ها در اين مطالعه توصيفي درسرم 4 9 بيمار مبتلا به هپاتيت B در مقايسه با 35 فرد كنترل با سرولوژي منفي (فاقد اختلالات كبدي و HBsAg منفي)، غلظت بتادوميكروگلوبولين و آزمايش HBsAg كيفي به‌روش ELISA و DNA ويروس به‌روش PCR (polymerase Chain Reaction) ‌ مورد بررسي قرار گرفتند. جهت مقايسه ميانگين غلظت β 2MG در گروه‌ها، از آزمون t-test)t) استفاده شد. يافته‌ها در نتايج اين تحقيق، HBsAg در مورد همه بيماران مثبت گرديد. براساس نتيجه بررسي DNA ويروس، 29 فرد HBV-DNA مثبت و20 فرد HBV-DNA منفي تشخيص داده شدند. غلظت سرمي β 2MG در افراد سالم در محدوده طبيعي و در 34/7 % از بيماران مورد بررسي بيش از محدوده طبيعي بود و غلظت آن در افراد HBV- DNA PCR مثبت نسبت به بيماران PCR HBV-DNA منفي، بيشتر به‌دست آمد كه اين اختلافات ازنظر آماري معني‌دار مي‌باشند (p < 0.05). نتيجه گيري به‌نظر مي‌رسد، با توجه به آن كه غلظت β 2MG در موارد مثبت HBV-DNA ، بيش از موارد منفي HBV-DNA و گروه كنترل مي‌باشد، غلظت سرمي β 2MG شاخص خوبي براي تكثير ويروس هپاتيت B است.

Background and Objectives Beta-2 microglobulin (β2MG) is the light chain of Histocompatibility–Class I human antigen and its normal range is <3mg/ml. β2MG level in sera of hepatitis B patients increases. In Hepatitis infection the presentation of the viral antigen on the hepatocyte in the presence of Class I HLA antigen plays a major role in the elimination of the virus. Materials and Methods In this descriptive study, sβ2MG, HBsAg (by ELISA), and HBV DNA (by PCR) were evaluated in sera of 49 patients with hepatitis B and 35 subjects in control group. Results Our results showed HbsAg was positive in all patients. 29 of patients were HBV-DNA-PCR positive and 20 HBV-DNA-PCR negative. β2MG in all subjects in control group was in normal range and in 34.7% of patients above normal limit. β2MG in HBV-DNA-PCR positive patients was higher than HBV DNA PCR negative patients. Such differences were significant (p < 0.05). Conclusions It seems S β2MG is a good marker for HBV replication and its absence may exclude HBV replication. The role of β2MG in monitoring response to therapy needs to be further evaluated.