تأثير 10 هفته تمرين استقامتي روي چرخ كارسنج بر سطوح نسفاتين- 1 و مقاومت به انسولين در زنان مبتلا به ديابت نوع 2

The Effect of 10 Weeks of Endurance Training of Cycle Ergometer on Nesfatin-1 Levels and Insulin Resistance in Women with Type 2 Diabetes

هدف پژوهش حاضر، بررسي تأثير 10 هفته تمرين استقامتي بر سطوح نسفاتين-1 و مقاومت به انسولين زنان مبتلا به ديابت نوع 2 بود. 16 زن مبتلا به ديابت نوع 2 به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفي به دو گروه تجربي ( 8 نفر) و كنترل (8 نفر) تقسيم شدند. گروه تجربي، تمرين استقامتي را به مدت 10 هفته، سه جلسه در هفته (با شدت 50-40 درصد ضربان قلب بيشينه به مدت 25-20 دقيقه شروع و با افزايش تدريجي به 80-70 درصد ضربان قلب بيشينه و مدت زمان 45-40 دقيقه در جلسات پاياني) انجام دادند. گروه كنترل در طول دورۀ پژوهش هيچ‌گونه فعاليت ورزشي نداشت. نمونه‌هاي خوني در حالت 12 ساعت ناشتايي و به‌منظور بررسي سطوح نسفاتين-1، انسولين و گلوكز در مراحل پيش و پس‌آزمون جمع‌آوري شدند. داده‌هاي حاصل با استفاده از آزمون‌هاي كولموگروف- اسميرنوف، t مستقل و وابسته با نرم‌افزار Spss نسخۀ 21 در سطح معنا‌داري 0/05>α تجزيه‌وتحليل شدند. 10 هفته تمرين روي چرخ كارسنج در گروه تجربي، سبب كاهش گلوكز و مقاومت به انسولين شد (P<0.05)، درحالي‌كه سطوح نسفاتين-1 و انسولين تغيير معنا‌داري نكرد (P>0.05). تغييرات پيش تا پس‌آزمون فقط در مقادير گلوكز گروه تجربي در مقايسه با گروه كنترل معنا‌دار بود (P<0.05). در نتيجه تمرين روي چرخ كارسنج يك شيوۀ درماني غيردارويي به‌ منظور كاهش گلوكز خون و مقاومت به انسولين در بيماران ديابتي است.

The aim of this study was to investigate the effect of 10 weeks of endurance training on nesfatin-1 levels and insulin resistance in women with type-2 diabetes. 16 women with type-2 diabetes were selected by purposive sampling method and randomly divided into experimental (n = 8) and control (n = 8) groups. The experimental group performed endurance training for 10 weeks, 3 sessions a week (with an intensity of 40-50% maximum heart rate for 20-25 minutes at the beginning of the training session, and with a gradual increase to 70-80% of maximum heart rate and 40-45 minutes in last sessions). The control group did not participate in training during the study. Blood samples were collected after 12 hours of fasting in pretest and posttest to evaluate the nesfatin-1, insulin and glucose levels. The obtained data were analyzed in SPSS 21 using Kolmogorov-Smirnov test and independent and dependent t tests with αP<0.05). But the nesfatin-1 and insulin levels did not significantly change in this group (P>0.05). Pretest and posttest changes only in glucose levels were significant in the experimental group compared with the control group (P<0.05). In conclusion, training on a cycle ergometer is a non-drug treatment to reduce blood glucose and insulin resistance in diabetic patients.