بررسي خودكارآمدي پژوهشي در دانشجويان دوره كارورزي رشته پزشكي دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان در سال 1392

A Survey of Research Self-Efficacy in Internship Medical Students of Rafsanjan University of Medical Sciences in 2013

زمينه و هدف: هر كشوري براي توسعه و ترقي نيازمند فعاليت‌هاي پژوهشي سازمان يافته است. از آنجا كه دانشجويان به عنوان نيروهاي پويا و آينده‌ساز در هر جامعه شناخته مي‌شوند، بنابراين بايد موانع اجراي پژوهش در بين آنها شناسايي و اقدامات لازم جهت برطرف كردن آنها انجام گردد. اين پژوهش با هدف شناخت موانع احتمالي و ارائه راهكارهاي مناسب جهت رفع آنها طراحي گرديده است. مواد و روش‌ها: مطالعه از نوع مقطعي و در آن از پرسشنامه خودكارآمدي پژوهشي استفاده گرديد. پرسشنامه دو قسمتي و شامل يك بخش سؤالات دموگرافيك و درسي و بخش ديگر سؤالات مربوط به خودكارآمدي پژوهشي مي‌شد. پرسشنامه به روش سرشماري در بين 100 نفر از دانشجويان كارورز دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان توزيع گرديد كه 68 نفر آن را تكميل نمودند. داده‌ها توسط نسخه 20 نرم‌افزار SPSS و با استفاده از آزمون‌هاي تي (t-test) و آناليز واريانس يك‌طرفه (ANOVA) يا از آزمون‌هاي معادل غير پارامتري آنها يعني Mann- Whitney و Kruskal- Wallis مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: ميانگين و انحراف معيار خودكارآمدي پژوهشي در دانشجويان كارورز 82/29±87/127 برآورد گرديد. رابطه آماري ميان خودكارآمدي پژوهشي و جنسيت معني‌دار بود (0/028=p)، به نحوي كه اين ميزان در دختران با ميانگين67/132 و در پسران با 47/115 بدست آمد. همچنين، بين خودكارآمدي پژوهشي با علاقه به رشته پزشكي (0/003‌=p)، شركت در كارگاه‌هاي پژوهشي (0/007=p) و فعاليت‌هاي پژوهشي (0/001=p) نيز روابط معني‌داري ديده شد. اما رابطه خودكارآمدي پژوهشي دانشجويان با وضعيت تأهل، ترم تحصيلي، ميزان سواد پدر، ميزان سواد مادر و شركت در كميته تحقيقات دانشجويي معني‌دار نبود. نتيجه‌گيري: با توجه به ميزان نسبتاً ضعيف خودكارآمدي پژوهشي در دانشجويان كارورزِ دانشگاه، بر لزوم فعاليت دانشجويان در اين مورد تأكيد مي‌شود. بايد علاقه و انگيزه در دانشجويان بوجود آيد و آنان در اين راه تشويق شوند تا در آينده شاهد افزايش فعاليت‌هاي تحقيقاتي باشيم و اين تحقيقات نبايد تنها به پايان‌نامه‌هاي دانشجويي خلاصه شود.

Background and Objective: Every nation needs to organize research activities for its development and promotion. Since students are recognized as dynamic and future-makers in any society, therefore it is necessary to determine and resolve their research drawbacks. This research was aimed to identify the probable drawbacks and present suitable resolutions in this regard. Materials and Methods: A questionnaire was used in this cross-sectional study which consists of two parts: an early part of educational and demographic questions and a part of questions regarding research self-efficacy. The questionnaires were distributed in a census manner among 100 medical students at internship level, of which 68 persons completed their own questionnaires. The date was analyzed in SPSS software using t and ANOVA tests. Results: Overall research self-efficacy mean was equal to 127.87±29.82. There was a statistical significant association between self-efficacy and the gender of students (p=0.028), so that the values in girls and boys were 132.67 and 115.47, respectively. Furthermore the research self-efficacy had significant relations with interest to medicine discipline (p=0.003), participation in research workshops (p=0.007) and having a history of research activity (p=0.001). However, the research self-efficacy had not a significant association with other variables including marital status, educational term, mothers and fathers educational levels and membership in the student research committees. Conclusion: In regard to the relative weak research self-efficacy of medical students of internship in our study, we may emphasize on the necessity of students activation in research fields. In order to see the increased research activities of students in the future, it is necessary to induce interest and motivation among students. Moreover their research must not be confined only to their thesis.