تحليل و بررسي پيامدهاي اومانيسم از ديدگاه علامه طباطبايي با تكيه بر تفسير الميزان

An Analytical Study on Omanism Consequences from Allameh Tabatabaei View by Emphasizing Tafsir Al Mizan

اومانيسم هر نظام فلسفي، سياسي، اقتصادي، اخلاقي يا اجتماعي است كه هسته مركزي آن انسان باشد. اين مكتب بشر را به رويگرداني از خالق خويش و اهميت دادن به خود وجودي فرا مي‌خواند و در شكل افراطي‌اش هرگونه انديشه متافيزيكي را انكار مي‌كند. اين نگرش تا آنجا پيش رفته كه با نفي ارزش‌هاي ديني و اخلاقي پيوند خورده است، بنابراين بررسي اين مكتب از اهميت بسزايي برخوردار است. هدف اصلي اين مقاله، تحليل پيامدهاي اومانيسم از ديدگاه علامه طباطبايي با تكيه بر «تفسير الميزان» مي‌باشد. روش تحقيق، به صورت توصيفي- تحليلي است. علامه بر اين عقيده است كه ميان اصالت انسان و ايمان به خدا تضادي وجود ندارد، بلكه تنها در رابطه با خداست كه انسان مي‌تواند اصالت پيدا كند و اگر اعتقاد به معاد نباشد هيچ اصل ديگري نيست كه بشر را از پيروي هواي نفس باز بدارد و نيز در مورد تساهل با كفار بيان مي‌كند كه از اصول الهي نبايد دست برداشت و در اين راستا دفع بدي‌ها به بهترين وجه بايد صورت پذيرد.

Omanism is any philosophical, political, ethical or social system in which the main and central core is the human being. This school calls human to pay attention to his own existence; the fanatic form ignores any metaphysical thinking. This attitude combines with ethical and religious values. Thus studying this school is of special importance. The main aim of this article is to analyze omanism consequences from Allameh Tabatabaei view by emphasizing Tafsir Al Mizan; the method is descriptive – analytical. He believes that there is no conflict between human nature and belief in God, but the human nature is the result of his belief. If there is no believe in Resurrection, no power can prevent human of vice.