طراحي مدل مطلوب مديريت آموزش از دور در نظام آموزش عالي با تاكيد بر عامل محيطي و فناوري هاي نوين

پيشرفت و ركود اقتصادي، اجتماعي و تكنولوژيكي به ميزان برنامه ريزي و عملكرد مثبت و يا منفي آموزش عالي بستگي دارد. نظام هاي آموزشي به دنبال رويكردهاي نويني هستند كه آنها را در مواجهه با تحولات گسترده جهان ياري دهد. براي دستيابي به هدفهاي توسعه ، توجه به روشهاي جديد آموزشي و اجراي برنامه هايي از قبيل آموزش نيمه حضوري ، آموزش باز و از راه دور و آموزش مجازي بسيار ضروري است. هدف پژوهش حاضر طراحي مدل مطلوب مديريت آموزش از دور با تاكيد بر عامل محيطي و فناوري هاي نوين كه با بكارگيري مدل سازي ساختاري تفسيري در كنار مدل سازي معادلات ساختاري مي باشد. روش انجام پژوهش تركيبي مي باشد. جامعه آماري اين تحقيق 4250 نفر كه از اين جامعه با استفاده از جدول كرجسي مورگان و فرمول كوكران تعداد 636 نفر بعنوان نمونه انتخاب شدند. در مرحله اول جمع آوري اطلاعات از روش دلفي كه از متخصصين آموزش از دور، مولفه هاي اصلي استخراج گرديد و در مرحله كمي پس از جمع آوري نظرات خبرگان و تعيين روايي و پايايي، پرسش نامه در اختيار آزمون شوندگان قرار گرفت. به منظور بسط مفهوم مديريت آموزشي از دور، پرسش و پژوهش با استفاده از تحليل عاملي و آلفاي كرونباخ بررسي و استاندارد گرديد يافته هاي تحقيق نشان داد كه مولفه هاي اصلي مديريت آموزشي از دور با تاكيد بر عامل محيطي و عامل فناوري هاي نوين را به عنوان ابعاد و مفهوم مديريت آموزشي از دور معرفي مي كند كه عامل محيطي نقش بسزايي در مديريت آموزشي از دور دارد و مديران نظام آموزش عالي باز بايد به عوامل محيطي و فناوري هاي نوين نسبت به ساير عوامل، جهت دستيابي به اثربخشي و كارايي توجه بيشتري نمايند.