جهاني شدن و مخارج آموزشي: شواهدي از ايران و كشورهاي منتخب در حال توسعه

Globalization and Education Expenditures: Evidence from Iran and Selected Developing Countries

شكي وجود ندارد كه جهاني شدن مبداء جهاني سازي مسائل انساني است، ولي اثرات اين فرآيند به‌طور يكنواخت گسترش نيافته است. تنها كساني كه ظرفيت رقابت آموزشي را دارند مي‌توانند از اين فرآيند سود ببرند. آموزش يك پارامتر كليدي براي سنجش مقدار سودي خواهد بود كه هر كشور از اين فرآيند مي‌برد. در اين مقاله، تأثير شاخص جهاني شدن بر شاخص آموزش (مخارج آموزشي) مورد بررسي قرار گرفته و 36 كشور منتخب در حال توسعه از جمله ايران طي دوره زماني 1970 تا 2013 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته‌اند و براي برآورد اثرات متغيرها از تكنيك هم انباشتگي پانلي به شيوه حداقل مربعات معمولي پويا (DOLS) استفاده شده است. نتايج برآوردها حاكي از آن است كه جهاني شدن تاثير مثبتي بر مخارج اموزشي داشته و منجر به افزايش مخارج آموزشي در كشورهاي مورد بررسي شده است،در حاليكه بحران مالي جهاني بر مخارج آموزشي در كشورهاي مورد بررسي تاثير منفي داشته است.

Undoubtedly, globalization is origin of globalizing human issues, but the effects of this process do not spread evenly. Only those who have the capacity to compete in educational settings can benefit from this process. Education will be a key parameter for each country to assess the benefit of this process. In this paper, the effects of globalization on education (educational expenditures) have been studied in 36 selected developing countries, including Iran, over the period from 1970 to 2013. Panel co-integration techniques with the approach of dynamic ordinary least squares (DOLS) have been employed to estimate the effects of variables. The empirical results suggest that globalization have a positive impact on educational expenditures and leads to increase in educational expenditures at the selected developing countries. At the same time, it was found that the world financial crisis has negative impact on educational expenditures at the selected developing countries