زبان، زنان و دوگانگي گفتماني در انديشه سياسي روسو

Language, Women and the Contradiction of Discourse in Rousseau’s Political Thought

آوازه برابري طلبي و آزادي خواهي ژان ژاك روسو از قرن هجدهم تاكنون عالم گير شده است. با وجوداين، قلم توانمندش در معماري انديشه ها، جايگاه زنان را به قهقرا كشانده است. روسو از شخصيتي دوگانه در رنج بوده است؛ چونان كه با يكي از دوگانه هاي خويش زنان را به ورطه فرمانبرداري محض فرستاده و با ديگري هاله اي از تقدس و برتري به سيمايشان بخشيده است. مقاله پيش رو با تحليل سه كتاب «اميل»، «قرارداد اجتماعي» و «اعترافات»، اين دوگانه ها را به تصوير كشيده است. در اميل، زن موجودي براي مرد و در خدمت وي آفريده شده است. در قرارداد اجتماعي كه مهم ترين كتاب روسو و از آغازين كتب مربوط به گفتمان برابري در عصر جديد است، زنان ناديده گرفته شده اند؛ اما در اعترافات، تا سرحد پرستش تحسين شده اند. در اين مقاله از روش هرمنوتيك مولف محور كوئنتين اسكينر براي موشكافي و تفسير اين سه اثر ماندگار استفاده شده است تا قصد و منظور روسو نمايان شود. همچنين از مقوله بندي مفهومي و نظري لوس ايريگاري، فمينيست پست مدرن و معتقد به شيوه استثمارگرايانه مردان از زبان، براي تبيين قضاوت هاي ناعادلانه روسو بهره گرفته شده است. در اين تحقيق ميان رشته اي زن، زبان و انديشه سياسي روسو درباره نابرابري جنسيتي به هم پيوند خورده اند. حاصل كار اينكه، روسو با استفاده از زبان و تحت تاثير عقده هاي رواني، به زنان موقعيتي پست و دور از شان انساني آن ها بخشيده است.

Since the 18th century, Rousseau has been often credited with egalitarian and liberal views worldwide; however, his potent pen in shaping ideas has led to women’s extreme suppression. It seems that Rousseau had been suffering from Dissociative Identity Disorder to the extent that through one of his personality states he leads women to utter subservience, and through the other one he gives them an aura of holiness. The present paper depicts such dualities through the analysis of Rousseau’s three books, Emile, Social Contract and Confessions. In Emile, women are pictured as subservient to men. In the Social Contract, the most important book by Rousseau and an early work on the discourse of equality in the modern era, women are largely ignored, while in Confessions they are worshipped. In order to analyze and interpret these three perennial works, the author-based hermeneutic approach of Quentin Skinner was utilized in an attempt to unpick Rousseau’s intentions. Moreover, the theoretical and conceptual categorization of Luce Irigaray, the post-modern feminist who believes that the method of oppression of women by men on women is used in elaborating Rousseau’s unfair judgments. In this interdisciplinary study of women, Rousseau’s discourse and political thought on gender inequality are intermingled. In short, under the influence of psychological complexities, Rousseau gives women a subservient, farfrom- human status through his use of language.