بررسي تطبيقي جايگاه زن در گفتمان هاي مختلف تاريخ معاصر ايران

The comparative examination of women's position in different discourses of Iran's contemporary history

بر اساس نظريه گفتمان، جهان محصول رقابت بين گفتمانهاي مختلف است كه ابتدا شروع به معنادهي ميكنند و سپس بر اساس اين نظام معنايي بوجود آمده به بازسازي فضاي اجتماعي ميپردازند. از اين حيث بررسي موضوع زنان در ايران بدون توجه به بررسي گفتمانهايي كه تاريخ معاصر ايران را تحت تاثير قرار دادهاند، ممكن نيست . پژوهش حاضر با الهام از آموزههاي لاكلاو و موفه در زمينه روش گفتمان و با استفاده از رويكردها و تفاسير موجود در مورد مساله زنان به بررسي جدال بين دو گفتمان «سنت » و «تجدد» در ايران ميپردازد و نگاه اين دو گفتمان را نسبت به مساله زنان مورد وا كاوي قرار مي دهد . در ادامه به اين موضوع مي پردازد كه از رويارويي بين اين دو گفتمان كدام بديل ظهور كرده است و اين گفتمان بديل تحت تاثير وضعيت جديد، چه نگاهي به مساله زنان دارد و چگونه هويت او را به عنوان يك موجود اجتماعي مورد توجه قرار مي دهد. و در نهايت «گفتمان نو گرايي ديني» را به عنوان بديل گفتماني كه از دل تقابل و رقابت بين دو گفتمان سنت و تجدد در ايران، متولد شده است مورد بازشناسايي قرار مي دهد و مساله «هويت زن» را از نگاه گفتمان نوگرايي ديني مورد بررسي قرار ميدهد.