تدوين معادلات حساسيت هيدروليكي مدول‌هاي تيغه‌اي و بررسي اثر تغييرات كمّي شاخص حساسيت در شرايط بهره‌برداري‌

بهره‌برداري شبكه‌هاي آبياري، نتيجه يك فرايند تصميم‌گيري است كه در آن سه عنصر وضعيت فيزيكي موجود سازه‌ها، ظرفيت كنترل و رفتار هيدروليكي سيستم نقش كليدي ايفا مي‌نمايند. اين سه عنصر به نوعي در مفهوم حساسيت هيدروليكي سازه‌ها مستتر بوده و از اين روست كه حساسيت هيدروليكي سازه‌ها مهم‌ترين عامل مربوط به خصوصيات هيدروليكي سيستم عنوان مي‌شود. شيوه آناليز حساسيت سازه‌هاي آبياري از جمله روش‌هاي تحليل جريان بوده كه در سال‌هاي اخير به منظور رفتارسنجي جريان در شبكه‌هاي آبياري، توسعه يافته و در رفتارسنجي جريان چند شبكه آبياري جهان مورد استفاده قرار گرفته است. مدول‌هاي تيغه‌اي از جمله مناسب‌ترين ابزار توزيع جريان بوده كه امروزه در سطوح مختلف بهسازي شبكه‌هاي آبياري مطرح و توصيه مي‌شوند. در اين مقاله معادلات حساسيت هيدروليكي مدول‌هاي تيغه‌اي ارائه گرديده و به ارزيابي تغييرات كمّي اين شاخص در شرايط بهره‌برداري و تأثير آن در عملكرد سازه پرداخته شده است. نتايج محاسبه‌هاي انجام گرفته روي داده‌هاي موجود واسنجي جريان چند مدول از شبكه آبياري دشت قزوين، بيانگر تغييرهاي مقدار حساسيت هيدروليكي اين آبگيرها در شرايط بهره‌برداري است. در بعضي موارد اين تغييرها به بيش از 100 درصد مي‌رسد. تغيير در مقدار كمّي حساسيت سازه، تغيير در بازه عملكرد سازه را پيامد شده و مشكلاتي را در فرآيند توزيع جريان در سطح شبكه به‌وجود مي‌آورد. بازه تغييرات دبي بعضي از دريچه‌هاي مدول‌هاي مورد بررسي نسبت به مقدار مجاز كه 20 درصد مي‌باشد، بيش از دو برابر افزايش يافته است.