پديد آورندگان :
حجتي، حميد دانشگاه آزاد اسلامي واحد علي آباد كتول - گروه پرستاري , حكمتي پور، نفيسه دانشگاه آزاد اسلامي واحد علي آباد كتول - باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان - گروه پرستاري , خاندوستي، سميرا دانشگاه آزاد اسلامي واحد علي آباد كتول - باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان , ميرزاعلي، جميله دانشگاه علوم پزشكي گلستان - بيمارستان آل جليل آقلا، گلستان , آخوندزاده، گلبهار دانشگاه آزاد اسلامي واحد علي آباد كتول - باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان , كلنگي، فاطمه دانشگاه علوم پزشكي گلستان، گرگان - معاونت غذا و دارو , مظفري نيا، ناهيد دانشگاه علوم پزشكي كرمان - دانشكده پرستاري و مامايي
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: يكي از هولناك ترين تجارب بشري سرطان و رنج ناشي از آن است. مواجهه با اين بيماري سبب بحران‌هاي حاد و شديد در سلامت فرد ميشود. اعتقادات مذهبي در زمان بيماري نسبت به هر زمان ديگري براي شخص اهميت بيشتري پيدا ميكند. در ميان منابع مذهبي و معنوي بيشترين منبعي كه مورد استفاده قرار مي‌گيرد، دعا است. دعا محكمترين و بالاترين حلال مشكلات است و با قدرت دعا ميتوان انرژي معنوي را آزاد ساخت. مطالعهي حاضر با هدف بررسي ابعاد توسل به دعا در بيماران سرطاني مراجعهكننده به مركز غذا و داروي دانشگاه علوم پزشكي گلستان در سال 1392 انجام گرفت. مواد و روشها: مطالعهي حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود كه در آن 96 بيمار مراجعهكننده به مركز غذا و داروي دانشگاه علوم پزشكي گلستان با تشخيص سرطان و تحت درمان با داروهاي آگونيست به روش سرشماري در سال 1392 انتخاب شدند. اطلاعات توسط پرسشنامهي مشخصات جمعيتي و پرسشنامه توسل به دعا كه توسط پولوما (Poloma) و پندلتون (Pendelton) تهيه شده بود، جمعآوري گرديد. دادههاي بهدست آمده توسط نرمافزار آماري SPSS نسخه 16 به كمك آمار توصيفي (فراواني، ميانگين، انحرافمعيار) و آمار استنباطي (آزمون آناليز واريانس) تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: براساس نتايج پژوهش ميانگين و انحرافمعيار توسل به دعا در بعد تناوب دعا 7/21±7/91، در بعد تجربه قبلي دعا 8/9±6/45 و در بعد نگرش به دعا 0/8±9/33 بهدست آمد. آزمون آماري نشان داد كه بين ابعاد دعا اختلاف معناداري وجود داشت؛ بهطوريكه تناوب دعا با تجربه قبلي دعا (01/0>P)، تناوب دعا با نگرش قبلي به دعا (005/0>P) و درنهايت تجارب قبلي دعا با نگرش قبلي به دعا (01/0>P) ارتباط معناداري داشتند؛ ولي نتايج آزمون رگرسيون خطي چندگانه بين هيچيك از ابعاد دعا با مشخصات جمعيتي ارتباط معناداري را نشان نداد. استنتاج: با توجه به خوب و بالا بودن تأثير ابعاد مختلف توسل به دعا در بيماران، ميتوان بيان نمود كه توسل به دعا، مي‌تواند پايگاه محكمي براي زندگي و تحمل مشكلات و عوارض بيماري و درماني در بيماران سرطاني محسوب شود؛ بنابراين پرستاران بهعنوان مهمترين عضو كادر درماني، مي‌توانند با شناسايي ابعاد روحي در بيماران سرطاني به ادامه روند درماني و بهبود كيفيت مراقبت آنها كمك نمايند.
چكيده لاتين :
Background and Purpose: Cancer is one of the worst human experiences. This condition could lead to serious crises in one’s life. Religious beliefs are of great value among patients suffering from different conditions. Among religious and spiritual resources, prayer is regarded as the most commonly applied practice. In fact, prayer as the most powerful resource for resolving problems can release spiritual energy. The present study was performed to determine the dimensions of prayer in cancer patients, referring to the food and drug center of Golestan University of Medical Sciences in 2013. Materials and Methods: In this descriptive, correlational study, 96 cancer patients under treatment with agonist drugs, referring to the food and drug center of Golestan University of Medical Sciences, were assessed. Data were collected, using a demographic questionnaire and the prayer questionnaire by Paloma and Pendleton. For statistical analysis, descriptive (e.g., frequency, mean, and standard deviation) and inferential statistics (ANOVA) were calculated, using SPSS version 16. Results: Based on the findings, the mean score of prayer frequency was 91.7±21.7, the mean score of prior prayer experience was 45.6±9.8, and the mean score of attitude towards prayer was 33.9±8.0. The statistical analysis showed a significant difference among the dimensions of prayer. There was a significant correlation between prayer frequency and prior experience of prayer (P<0.01), prayer frequency and attitude towards prayer (P<0.005), and previous experience of prayer and attitude towards prayer (P<0.01). However, multiple linear regression analysis did not show a significant association between the dimensions of prayer and demographic characteristics.
Conclusion: Considering the positive effects of prayer, we can conclude that this practice plays a strong supporting role in life and promotes ones’ adjustment with the side-effects of diseases such as cancer. Therefore, nurses, as the most important members of healthcare teams, can enhance care provision for cancer patients by recognizing the psychological dimensions.
