مقايسه مرحله پيري طبيعي و پيري پس از برداشت با تاكيد برجنبه هايمولكولي و ژنتيك

پيري برگ يك مرحله نمو است كه به لحاظ ژنتيك و فيزيولوژيك بسيار حائز اهميت است. ژنهاي زيادي در اين مرحله فعال ميشوند و افزايش قابل توجهي از نسخهبرداري را نشان ميدهند. از مشخصههاي بارز پيري كنترل روند تغييرات بسيار منظم و كنترل شده فعل و انفعالات فيزيولوژيك است. از جمله مهمترين اين رخدادها توقف فتوسنتز، تجزيه كلروپلاست، كاهش چشمگير كلروفيل و شكستن پروتئينها و ساير مولكولهاي بزرگ است. پيري در گياه بوسيله طيف وسيعي از عوامل داخلي و خارجي اتفاق ميافتد. بروز پيري ميتواند تحت اثر تنشهاي مختلف محيطي رخ دهد. از آنجا كه گياهان امكان حركت ندارند پيري به عنوان يك سازوكار تكاملي فيزيولوژيك امكان مقابله با شرايط تنش را هموار ميسازد. از موارد جالب توجه در بروز پيري، القاي آن پس از برداشت است. اين موضوع در برخي سبزيها نظير اسفناج، بروكلي، كاهو و كلم به خوبي ديده ميشود. تعداد قابل توجهي از ژنهاي فعال در مرحله پيري شناسايي، جداسازي و همسانهسازي شده است. بيان نسبي اين ژنها در طيف گسترده فاز پيري و حتي پيش از بروز فنوتيپي پيري برگ تا آخرين مرحله پيري ملاحظه شد. براين اساس چنين به نظر ميرسد كه بايد عوامل كنترلي نسبتا زيادي در بيان اين ژنها دخيل باشند.