ادغام موازي، اشراف چندگانه و ساختار همپايگي پرسشواژه‌اي

Parallel Merge, Multidominance and the Structure of Wh-Coordination

همپايگي پرسشواژه اي اصطلاحي توصيفي است كه در ارجاع به ساخت هايي بكار مي رود كه در آنها معمولاً دو پرسشواژه با هم همپايه مي شوند. همپايگي پرسشواژه اي، از لحاظ توصيفي، به دو ساخت همپايگي معمول و پرسش هاي چندگانه مشابهت دارد. عليرغم اين شباهت هاي صوري، تدقيق در اين ساخت ها نمايان مي سازد كه اين ساخت هم به لحاظ نحوي و هم معنايي از دو ساخت ديگر متمايز است. به‌طور مشخص، همپايگي پرسشواژه اي، برخلاف همپايگي معمول، از قانون همساني همپايه ها (ويليامز 1981) تبعيت نمي كند؛ همچنين تعبير معنايي اين ساخت، برخلاف پرسش هاي چندگانه، از نوع تكجفتي است. با مبنا قرار دادن اين تفاوت هاي معنايي و نحوي، تحليلي نحوي از ساختار بندهاي حاوي همپايگي پرسشواژه اي، با بهره گيري از شق نظري اشراف چندگانه و ادغام موازي، ارائه مي گردد كه بر اساس آن همپايگي پرسشواژه اي برخلاف همپايگي معمول، واقعيت نحوي ندارد. مشخصاً، بر پايه ي اين تحليل، بندهاي حاوي همپايگي پرسشواژه اي، ساختاري دوبندي دارند و سازه هاي مشترك vp و tp در دو بند به‌طور موازي، ولي تحت اشراف چندگانه، مشتق و در نهايت در سطح cp همپايه مي شوند. لذا، همپايگي پرسشواژه اي پديده اي آوايي و ثانويه است كه برآيند خطي سازي دو بند همپايه شده است.

Wh-coordination is a descriptive term used to refer to configurations where two wh-constituents are conjoined. Wh-coordination bears descriptive resemblances to conventional coordination and multiple wh-questions. However, closer inspection of wh-coordination reveals that it is different in both semantic and syntactic respects. In terms of its semantics, wh-coordination yields a single-pair reading, as opposed to the pair-list reading forced by multiple wh-questions. As for its syntactic properties, wh-coordination violates the Coordination of the Likes Law (Williams 1987), as opposed to conventional coordination. To explain such intrinsic characteristics of wh-coordination, we will advance a syntactic analysis of such constructions in terms of Parallel Merge and Multidominance. Crucially, on the basis of their syntactic and semantic peculiarities, it is argued that clauses containing wh-coordination have a bi-clausal structure, with VPs and TPs parallel-merged, where each wh-constituent is merged within its respective dominating clause and consequently, the two clauses are conjoined in the CP level. Under this analysis, coordination of the wh-constituents is only apparent; the real coordination occurs at the CP level of clauses containing the wh-constituents. The superficial coordination of the wh-constituents is an epiphenomenon ensuing from the linearization of bi-clausal conjunction.