الگوهاي مديريت تنوعات فرهنگي و مذهبي و رابطه آن با شورش و انسجام

patterns of cultural and religious diversity Management and its relationship with rebellion and integration

يكي از مسايل مهم جوامع چند قوميتي و چندفرهنگي، تضاد و تنش ­هاي ناشي از وجود عناصر متفاوت فرهنگي در اين جوامع است و سياست‌گذاران به ­منظور ايجاد و حفظ انسجام و نظم استراتژي­ هاي متفاوتي را به ­منظور مديريت تنوعات فرهنگي و قومي اتخاذ مي­كنند. ادبيات نظري مدل­ هاي مختلفي از دخالت كامل تا عدم دخالت كامل دولت­ ها در مديريت تنوعات را پيشنهاد مي­كنند. مدعاي اين مقاله آن است كه بنظر مي­رسد جوامعي كه با ميزان كمتري از دخالت دولت­ها در تنظيمات تفاوت­هاي فرهنگي، مذهبي و قومي مواجه هستند، ميزان كمتري از تنش­هاي قومي و فرهنگي و مذهبي را دارا بوده و از سطح بالاتري از انسجام برخوردارند. به­ منظور آزمون اين مدعا يك مطالعه تطبيقي با استفاده از داده­هاي ثانويه انجام شده است. براي اين منظور از داده­هاي Minorities at Risk و Indices of Social development و International Religious Freedom استفاده شده، دوره زماني داده­هاي اين مطالعه از 2003 تا 2010 و شامل 199 كشور مي­شود. نتايج بدست آمده نشان مي‌دهد كه: جوامعي با ميزان بالايي از تكثرگرايي در مديريت تنوعات فرهنگي و قومي برخوردارند ميزان بالايي از انسجام را دارا مي­باشند و جوامعي با ميزان بالايي از محدوديت­هاي فرهنگي و قومي از ميزان بالايي از شورش برخوردارند. بنابراين استراتژي پذيرش تنوعات فرهنگي و قومي مناسب­تر از استراتژي ايجاد محدوديت براي جوامع متكثر فرهنگي است، در عين حال (ميزان بهينه تكثرگرايي فرهنگي) به­منظور رسيدن به انسجام در كشورهاي مختلف برحسب تقسيم ­بندي جغرافيايي متفاوت است و جوامع به‌منظور رسيدن به حداكثر ميزان انسجام بايستي از ميزان متفاوتي از تكثرگرايي بهره‌مند باشند.

One of important issues in multi-ethic and multicultural societies is the conflict and tension resulting from various cultural elements in these societies and policy-makers adopt different strategies to mamage cultural and ethnic diversities in order to create and maintain integration and order. Literature veview in the field of ethnic, religious and cultural diversity management ranging from complete government intervention to no government intervention. This article aims to show that in a given society the less government intervention in cultural, religious and ethnic diversities, the less ethnic, religious and cultural tension and the more integration. To test this statement, a comparative study using secondary data from MAR,ISD,IRF was done. Given time period from 2003 to 2010 and includes 199 country. The results show: societies with high level of pluralism in mamging cultural and ethnic diversities, experience a high level of integration, and societies with high level of cultural and ethnic restricttions, experience a high level of rebellions. Therefore, cultural diversity adoption strategy is more suitable than limitation strategy in multicultural societies. At the same time, adoption a proper strategy for cultural and ethnic diversity management to reach a high level of integration depends on geographical segmentation. To reach maximum level of integration, societies should adopt different levels pluralism.