تاثير تمرين تناوبي با شدت بالا در محيط گرم بر عملكرد هوازي و بي‌هوازي مردان فعال

The Effect of High Intensity Interval Training in Heat Environment on Aerobic and Anaerobic Performance in Active Men

هدف از پژوهش حاضر تعيين تأثير تمرين تناوبي با شدت بالا در محيط گرم بر عملكرد هوازي و بي‌هوازي مردان فعال بود. 24 دانشجوي مرد فعال با توجه به برآورد vVO2maxبه سه گروه تمرين در محيط‌ گرم (8 نفر)، تمرين در محيط طبيعي (8 نفر) و كنترل (8 نفر) به‌صورت همتا تقسيم شدند. آزمودني‌هاي گروه محيط گرم‌ و طبيعي 12 جلسه طي دو هفتۀ متوالي تمرين كردند. هر جلسۀ تمرين شامل 5 وهلۀ 150 ثانيه‌اي دويدن با شدت 90-85 درصد vVO2maxروي نوار گردان بود و بين هر وهله 150 ثانيه دويدن با شدت 50 درصد vVO2max به‌عنوان استراحت فعال قرار داشت. پيش و پس از پروتكل پژوهش، آزمون Tmax و آزمون فزايندۀ بيشينه روي نوار گردان جهت بررسي عملكرد هوازي و آزمون وينگيت به‌منظور بررسي عملكرد بي‌هوازي در محيطي با دماي 1±23 درجه و رطوبت 5±35 درصد طبيعي اجرا شد. بررسي داده‌ها، از طريق تحليل واريانس يكسويه در سطح P<0.05 نشان داد، تمرين تناوبي با شدت بالا در محيط گرم، شاخص‌هاي vVO2max، Tmax، مسافت حداكثر سرعت توان هوازي و ميانگين توان بي‌هوازي به‌ترتيب به مقدار 14/3 درصد، 16/3 درصد، 33/4 درصد و 40/1 درصد نسبت به پيشرفت گروه تمرين در محيط طبيعي افزايشي معنا‌دار داشت، اما حداكثر توان بي‌هوازي (15 درصد) تنها نسبت به گروه كنترل افزايش معنا‌داري داشت (P<0.05). همچنين مقدار لاكتات پس از آزمون Tmax تنها در گروه تمرين در محيط گرم (12/6- درصد) كاهش معناداري نشان داد، اما در مقايسه‌هاي بين‌گروهي تفاوت معنادار نبود (P<0.05). گروه كنترل در هيچ‌يك از شاخص‌ها تفاوت معناداري نشان نداد (P<0.05). به‌طور كلي نتايج نشان داد دو هفته تمرين تناوبي با شدت بالا در محيط گرم، عملكرد هوازي و برخي شاخص‌هاي عملكرد بي‌هوازي را نسبت به محيط طبيعي به‌طور معناداري بهبود مي‌دهد.

The aim of this study was to determine the effect of high intensity interval training in heat environment on aerobic and anaerobic performance in active men. 24 active university students were divided into three groups: training in the heat environment (HE) (n=8), training in natural environment (NE) (n=8) and control (n=8) as matched subjects according to VO2max estimation. HE and NE subjects trained for two consecutive weeks in 12 training sessions. Each session included 5 sets of 150 seconds of running on treadmill with 85-90% of vVO2max with 150 seconds of active recovery between each two sets with 50% of vVO2max. Before and after the training protocol, subjects performed Tmax test and maximal incremental test on a treadmill to evaluate the aerobic performance and Wingate test was used to assess anaerobic performance in an environment with 23±1° temperature and 35±5% natural humidity. For data analysis, one-way ANOVA was used (P<0.05). Results showed that high-intensity interval training in a heat environment significantly increased vVO2max, Tmax, maximum distance, speed of aerobic power and mean anaerobic power (14.3%, 16.3%, 33.4%, 40.1% respectively) compared to the NE group. But the peak anaerobic power significantly increased (15%) only compared to the control group (P<0.05). Also, lactate significantly reduced only in HE group (-12.6%) but the differece was not significant in inter-group comparisons (P<0.05). The control group showed no significant differences in indices (P<0.05). In general, the results showed that two weeks of high-intensity interval training in a heat environment significantly enhanced the aerobic performance and some anaerobic performance indices compared to the natural environment