اثر تمرين هوازي و محدوديت كالري بر سطوح پروتئين ناقل گلوكز و دي آسيل گلسيرول درون‌عضلاني موش‌هاي صحرايي نر چاق

The Effect of Aerobic Exercise and Calorie Restriction on Intramuscular GLUT4 and DAG Levels in Obese Male Rats

مقاومت به انسولين ناشي از مصرف مواد غذايي پرچرب، با متابوليت‌هاي چربي درون‌عضلاني ارتباط دارد. هدف از مطالعۀ حاضر، بررسي اثر تمرين هوازي، محدوديت رژيم غذايي و تركيب آنها بر مقاومت به انسولين از طريق تغييرات دي آسيل گلسيرول درون‌عضلاني در موش‌هاي صحرايي نر چاق بود. از 56 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار با ميانگين وزن 12/6±194/5 گرم به‌عنوان نمونه استفاده شد. 48 سر موش به مدت 18 هفته رژيم غذايي پرچرب مصرف كردند و به 8 سر موش غذاي نرمال داده شد. سپس، موش‌هاي تحت رژيم غذايي پرچرب، به گروه­هاي كنترل، تمرين هوازي، محدوديت رژيم غذايي و تركيبي (تمرين هوازي و محدوديت رژيم غذايي) تقسيم شدند. گروه تمرين هوازي به مدت 10 هفته و با شدت 28 متر بر دقيقه دويدند. گروه محدوديت رژيم غذايي 25 درصد از غذاي مصرفي‌شان كاسته شد و گروه تركيبي، به‌صورت يك روز در ميان تحت تمرين هوازي و محدوديت رژيم غذايي قرار گرفتند. نتايج مطالعۀ حاضر نشان داد كه وزن موش‌ها پس از 18 هفته مصرف رژيم غذايي پرچرب افزايش يافت (0/05>P). همچنين، تفاوت معنا‌داري بين سطوح دي آسيل گليسرول عضله و سطوح سرمي انسولين، گلوكز و شاخص مقاومت به انسولين گروه‌هاي تمرين هوازي، محدوديت كالري و تركيبي با گروه غذاي پرچرب وجود دارد (0/05>P). سطوح PKC-θ در گروه‌هاي تعادل منفي انرژي كاهش يافت (0/05>P) و تفاوت معنا­داري بين سطوح GLUT4 گروه‌هاي تمرين هوازي و تركيبي در مقايسه با گروه غذاي پرچرب، مشاهده شد (0/05>P). نتايج اين مطالعه نشان داد كه روش­هاي تعادل منفي انرژي حتي همراه با مصرف غذاي پرچرب مي­تواند سبب كاهش دي آسيل گليسرول عضلۀ اسكلتي شود كه تا حد زيادي با بهبود مقاومت به انسولين همسوست.

Insulin resistance induced by a high fat diet has been associated with intramuscular lipid metabolites. The aim of this study was to investigate the effect of aerobic exercise, diet restriction and their combination on insulin resistance through intramuscular diacylglycerol changes in obese male rats. Sample consisted of 56 male Wistar rats (mean weight: 194.5±12.6 g). 48 rats had a high-fat diet for 18 weeks and 8 rats had normal diet. Then, high-fat diet rats were divided into control (C), aerobic Exercise (E), caloric restriction (CR), and a combination (aerobic Exercise + caloric restriction (E+C) groups. E group ran on a treadmill at 28 m. per minute for 10 weeks. In CR group, 25% of their daily caloric ingestion reduced and E+C group had aerobic exercise and caloric restriction every other day. The results indicated that rats gained weight after 18 weeks of high-fat diet (P<0.05). Also, there was a significant difference in muscle DAG and serum levels of insulin, glucose and insulin resistance index between aerobic exercise, calorie restriction and combination groups and high-fat group (P<0.05). PKC-θ levels decreased in negative energy balance groups (P>0.05). Also, there was a significant difference between E and E+C groups and high-fat diet group in GLUT4 levels (P>0.05). This study indicated that negative energy balance methods can decrease skeletal muscle DAG even along with a high-fat diet which is largely congruent with an improvement in insulin resistance.