ژانر وهمناك: شگرف و/ شگفت در فرج بعد از شدت

Fantastic: Uncanny and/ or Marvelous in the Relief after the Grief

اين جستار دو گونه ژانر فانتاستيك/ وهمناك، يعني شگرف و/ در مقابل شگفت و تعيين ميزان كارآمدي اين ژانرها را در تعيين نوع ادبي حكايت هاي كوتاه فرج بعد از شدت (باب هاي هفتم، هشتم و نهم از جلد دوم) بررسي مي كند. ابتدا به تعريف واژه وهمناك، و سپس به پيشينه آن اشاره مي شود. در ادامه، از رهيافت ساختاري تودروف به وهمناك سخن به ميان مي آيد. در نگرش تودروف، وهمناك ناممكني است كه به كمك علل طبيعي يا فراطبيعي ممكن مي شود؛ از اين رو، شيشه عمر بس ناپايدار آن با برطرف شدن شك و ترس خواننده شكسته، و وهمناك به يكي از دو حوزه مجاور خود يعني شگرف و/ يا شگفت وارد مي شود. در اين مقاله ضمن اشاره به برخي حكايت هاي فرج بعد از شدت- كه در ژانرهاي شگفت و شگرف و نيز ژانر «كرامات» قرار مي گيرند- گفته مي شود كه در اين داستان ها، ترديد شخصيت و يا خواننده به يكي از دو روش زير برطرف مي شود: يا براي رخدادهاي به ظاهر عجيب داستان ها دلايل عقلاني و منطقي ايراد مي شود (گونه شگرف) يا اينكه معلوم مي شود رخدادها در دنيايي غيرواقعي رخ داده است (گونه شگفت). در پايان، به يافته هاي پژوهش اشاره مي شود: 1. توجه به شخصيت مركزي داستان؛ 2. رويدادها را راوي حكايت مي كند، امّا حوادث از ديدگاه شخصيت مركزي ديده مي شود (راوي- كانوني گر)؛ 3. ديدگاه خواننده با ديدگاه راوي و شخصيت اصلي يكي است.

This paper examines two modes of fantastic genre, i.e uncanny and marvelous, with regard to the stories of Tanookhi's the Relief after the Grief. We will start by a discussion of Todorov's work on the 'fantastic'. In doing so, the etymology of the keywords and the review of literature are also given. Then, it is referred to Todorovian structural approach to 'the fantastic'. Due to this approach, it is told that in the fantastic stories of the book (sometimes titled as "keraamaat" genre), the reader has to experience the world described as a possible or impossible world full of fear and strange: depending on the readers to explain the occurrence of strange events naturally or supernaturally, the stories may undergo the category of uncanny or marvelous, respectfully. Finally, as conclusion and new results, it is said that in the Relief after the Grief: 1) the focus is on one central character as the center for all events 2) events of the stories are seen through the focal point of this character as the main narrator- focalizer and 3) The reader’s point of view should be that of the central character and the events should be focalized through his eyes.