نقد بينامتني سه اثر ادبي مسخ، كوري و كرگدن

Intertextual Criticism of Three Literary Works: The Metamorphosis, Blindness and Rhinoceros

در تاريخ ادبيات جهان، هميشه نويسندگاني بودند كه آثار ادبي را جايگاهي براي بيان موقعيت انسان در جامعه خود مي پنداشتند و سعي آنان بر اين بود كه موقعيت انسان را در طبيعت و جهان پيرامونش تبيين، و او را از خطر هاي احتمالي باخبر كنند. از سويي جهان امروز، به واسطه تحولات فناورانه پرشتاب و ناپايداري هاي ايدئولوژيك، دنيايي است مضطرب، پرتنش و بي هويت. هجوم عناصر عالم ماشيني در زندگي بشر و همچنين همراهي انسان با شاخصه هاي سرد جهان امروز، بين او و اخلاقيات و معنويات فاصله انداخته و آرام آرام او را در فضاي بحراني شديدي وارد كرده است. در اينجاست كه برخي نويسندگان آثار ادبي سعي مي كنند با بيان اين واقعيت و نيز استفاده از شگردهاي هنري در بحراني تر نشان دادن موقعيت انسان در اوضاع كنوني، او را به فطرت خود بازگردانند و از خطر حاكم بر جامعه آگاهي بخشند. از ميان اين نويسندگان بزرگ، كافكا، يونسكو و ساراماگو به بحران انسان كنوني در جهان مدرن و پسامدرن آگاهي يافته و آن را در آثار خويش، يعني مسخ، كرگدن و كوري تبيين كرده اند. اين مقاله با رهيافت بينامتني، اين سه اثر را در ساختار و درون مايه بررسي مي كند و ارتباط نشانه شناسيك آن ها را نشان مي دهد.

In the history of world's literature, there have always been authors who see literary works as a place to express human’s position in the society and try to describe man in relation to the nature and the world surrounding him and warn him of the perils this world may bring to him.Today's world is a world of unrest, tension and identity loss due to rapid technological changes and ideological instabilities. With machines overwhelming human life and his conformity to the cold tune of today's world, a distance has emerged between man on one hand and morality and spirituality on the other, and this has led him gradually to a severe critical atmosphere. Some creators of literary works have tried to show this reality in their works.They have employed creative literary techniques to show an intensified view of human position in relation to the current world in order to refer man to his inner nature and notify him of the peril and distress governing the society. Kafka, Ionesco and Saramago are among those writers who are mindful of the crisis man is experiencing in his modern and postmodern life and have reflected the situation in their works, the Metamorphosis, Rhinoceros, and Blindness, respectively. In this article we have used the intertextual approach to analyse these three works based on their structure and theme and have remarked their semiological relationship