بررسي تركيبي و ارزيابي سريع وضعيت كودكان خياباني و ويژگي هاي كار آنان در تهران

در ايران ويژگي هاي جمعيت شناختي و علل كار كودكان در خيابان، در برخي مطالعات بررسي شده است، اما مطالعات اندكي به بررسي كيفي تجربه كار كودكان در خيابان پرداخته اند. اين مطالعه با استفاده از مجموعه اي از روش هاي كيفي و كمي، ويژگي هاي كار كودكان در تهران را مطالعه كرده است. مطالعه به روش ارزيابي سريع و پاسخ، در سال 92 -1391 با استفاده از تركيبي از روش هاي كيفي (بحث گروهي متمركز، مصاحبه عميق) و كمي براي گردآوري داده ها از افراد مطلع كليدي و كودكان خياباني، اجرا شد. در فاز كيفي براي ورود مطلعان كليدي و كودكان خياباني، نمونه گيري هدفمند و در مرحله كمي از نمونه گيري پاتوق ها براي دسترسي و ورود 289 كودك خياباني دختر و پسر به مطالعه، استفاده شد. يافته هاي كيفي به روش تحليل محتوا و يافته هاي كمي با آزمون كاي دو تحليل شدند. بيشتر كودكان خياباني تهران به كارهاي متعارفي چون دست فروشي و نيمه متعارفي چون زباله گردي مشغول اند. بيشترين فراواني محل كار كودكان، مناطق دو، دوازده و يك بود. نيمي از كودكان دو نوبت در روز (49%) و يك پنجم آنها تمام روز را كار مي كردند. ميانگين درآمد كودكان خياباني 20 هزار تومان در روز است و 79% كودكان تمام يا بخشي از درآمدي خود را به خانواده مي دهند. درآمد كودكان خياباني در تامين نيازهاي زندگي كودك و خانواده نقش مهمي دارد و مانع جدي در توقف كار كودكان در خيابان است. اين يافته بر ضرورت توجه به علل زمينه اي كار كودكان در راهبردهاي مرتبط با كاهش كار كودك و اولويت آن بر اقدامات حذفي مانند جمع آوري تاكيد مي­كند.