اثربخشي ورزش بر ميزان فرسودگي شغلي، سلامت عمومي و اميد به زندگي كارمندان دانشگاه علوم پزشكي جهرم

Evaluate the Effectiveness of Sport on Job Burnout, General Health and Life Expectancy in Jahrom University of Medical Sciences Staff

زمينه و هدف: مدير هر سازمان علاوه بر تأكيد بر بهبود كارايي و اثربخشي، بايد به بهبود وضعيت رواني جسماني و كيفيت زندگي كارمندان نيز توجه كند. هدف از مطالعه حاضر بررسي اثر بخشي ورزش بر فرسودگي شغلي، سلامت عمومي و اميد به زندگي كارمندان دانشگاه علوم پزشكي مي باشد. روش و مواد: اين مطالعه به صورت توصيفي تحليلي با مشاركت 60 نفر (29 نفر فعال و 31 نفر غيرفعال) از كارمندان دانشگاه علوم پزشكي شهر جهرم انجام شد. به منظور گردآوري اطلاعات از سه پرسشنامه فرسودگي شغلي Maslach سلامت عمومي، اميد به زندگي Schneider و پرسشنامه ويژگي هاي دموگرافيك استفاده شد. در نهايت، تجزيه و تحليل نتايج داده ها با استفاده از نرم افزار 18-SPSS و آزمون كالموگروف اسميرنوف و آزمون t مستقل صورت گرفت.(0/05=α) يافته ها: يافته ها نشان داد كه كارمندان فعال به طور معناداري داراي سطح سلامت عمومي بهتري نسبت به كارمندان غيرفعال مي باشند (0/02=P). اما در هر سه فاكتور فرسودگي شغلي (خستگي عاطفي (0/15=P)، مسخ شخصيت ( 0/19=P)، عدم كفايت فردي ( 0/20=P و اميد به زندگي (0/1=P) بين دو گروه فعال و غيرفعال تفاوت معنادار وجود ندارد. نتيجه گيري: فعاليت مي تواند باعث بهبود سلامت عمومي كارمندان شود بنابراين مي توان گفت به وسيله ورزش مي توان ظرفيت كارمندان را در مقابله با فشارهاي رواني در محل كار افزايش داد و سلامت عمومي آنان را تضمين كرد. لذا به مديران پيشنهاد مي شود كه موجبات نهادينه شدن فعاليت بدني و ورزش در سازمان را فراهم كنند.

Background and Objectives: Managers of organizations in addition to the emphasis on improving efficiency and effectiveness also consider the mental state to improve health and quality of life of employees. The aim of this study was to evaluate the effectiveness of sport on job burnout, general health and life expectancy in Jahrom University of medical sciences staff. Material and Methods: 60 (29 active and 31 inactive) of Jahrom University of Medical Sciences staff volunteers participated in this cross-sectional study. information was collected via Maslach Burnout Inventory (MBI), general health (GHQ 28), life expectancy Schneider and demographic characteristics questionnaire. To analyze the data we used of SPSS-18, Kolmogorov-Smirnov test and independent t-test (α=0.05). Results: The results showed that active employees compared to inactive employees are in a significantly better position in measures of general health (P=0.02), but there was no significant difference between two group in the all three factors of burnout (emotional exhaustion (P=0.15); depersonalization (P=0.2), lack of personal accomplishment (P=0.20), and Life expectancy (P=0.10). Conclusion: Activity can improve employee health, so it can be said that through exercise can increase capacity to cope with stress at work and their general health can be guaranteed. Therefore, it is proposed that would provide allow the institutionalization of physical activity and sports organizations.