روند‌ معناسازي در تقابل تهيدستان شهري و دولت: مطالعه شهر تهران 1358-1345

A Study of the effect of Social Networks and Participation on Social Exclusion of women (case of study: women of Urmia

تهيدستان شهري از ابتداي قرن بيستم تا كنون در تغيير چهره شهر تهران موثر بوده‌اند. با اين وجود بررسي ابعاد و كيفيت تاثير‌گذاري اين گروه با دشواري روبه‌رو است. كنش تهيدستان شهري جز در مواقعي خاص كنشي سازماندهي شده نيست و يا تهيدستان از طريق رسانه‌‌ها، مطالبات خود را به عنوان يك كل واحد با هويت مشخص به گوش جامعه نمي‌رسانند. ناديده ماندن كنش اين گروه اجتماعي اين را براي طرح يكي از پرسش‌هاي بنيادي اين مقاله فراهم مي‌سازد: تهيدستان شهري گروهي فعالاند يا منفعل و واكنش محور؟ هدف اين مقاله تبيين فعال بودن كنش تهيدستان شهري با استفاده از صورت‌بندي رابطه اين گروه و دولت بر مبناي كشمكشي گفتماني است. هم‌چنين تلاش كرديم تا نشان دهيم چرا تحليل گفتمان مي‌تواند روشي مناسب براي تحليل جنبش تهيدستان شهري باشد. با توضيح تقابل تهيدستان شهري و دولت كوشيده‌ايم تا به جاي توضيح كنش اين گروه بر مبناي ضرورتي صرفا اقتصادي، آن را از جنبه سياسي-فرهنگي نيز تحليل كنيم. براي نشان‌ دادن رابطه دولت و تهيدستان شهري از آراي لوفبور، براي تحليل استراتژي‌هاي فعالانه كنش تهيدستان شهري از نظريه تحليل گفتمان لاكلائو و موفه (رويكردي غير ذات‌گرا) و براي ارائه تاريخي مختصر از شيوه‌هاي كنش تهيدستان در تهران عمدتا از آثار آصف بيات بهره‌ گرفته‌ايم. روش مورد استفاده در اين پژوهش، روش اسنادي تاريخي است. اين پژوهش محدود به شهر تهران و بازه زماني 1358-1345 است. علت انتخاب اين بازه، تاثير انقلاب بر تقابل ميان دولت و تهيدستان و تحليل آن بر مبنايي گفتماني است.

The aim of this research is to study the effect of the social networks and participation on social exclusion among women in Urmia. Survey method was used and 430 women were selected by probable- quotient sampling. To determine the correlation between social networks and participation as independent variables and social exclusion as dependent on, Pierson test was used. The findings showed that there was Reverse correlation between social exclusion and independent variables. That meant by increasing the amount of participation and using social networks, we could decrease social exclusion. Also by using stepwise Regression, 22 percent of social exclusion was determined by the variables used in the research and participation had more strong effect on determining social exclusion. So findings could be useful for making policies to decrease social exclusion among women who were half of the society to reach social and total development