بررسي تأثير آموزش به روش فيلم آموزشي بر كيفيت زندگي بيماران مزمن انسدادي ريه

(Effect of Educational film On Quality Of Life On Patients With Chronic Obstructive Pulmonary Disease(COPD

اهداف: در بيماراني كه بيماري انسدادي مزمن ريه دارند افزايش عملكرد و سلامتي بايد هدف اصلي مراقبت و درمان باشد با اين حال كيفيت زندگي بيماران انسدادي مزمن ريه اغلب پايين‌تر از حد طبيعي مي‌باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر تعيين تأثير آموزش به روش فيلم آموزشي بر كيفيت زندگي بيماران مزمن انسدادي ريه مي‌باشد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر مطالعه‌اي نيمه تجربي مي‌باشد كه بر روي 40 نفر از بيماران COPD بستري در بخش داخلي بيمارستان شهدا شهرستان قاين در سال 1395-1396 انجام گرفته است، نمونه گيري به‌صورت مراجعه مداوم به بخش داخلي بيمارستان شهدا قاين صورت گرفت پرسشنامه كيفيت زندگي (SF-36) و مشخصات دموگرافيك قبل و يك ماه بعد از ترخيص تكميل شد در نهايت اطلاعات حاصل از پرسشنامه‌ها از طريق نرم افزار Spss ويرايش 20 در سطح معني داري 05/0 و طبق آزمون‌هاي Wilcoxon و pair T -test مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت يافته‌ها. 21 نفر (52.5%) از نمونه‌هاي مورد مطالعه زن و 19 نفر (47.5%) مرد بودند كه ميانگين سني آن‌ها 62.6 بود ميانگين نمره كل كيفيت زندگي و بعد رواني و جسماني و تمامي هشت بعد كيفيت زندگي، قبل و بعد مداخله اختلاف معناداري نشان دادند (001/0≥P) نتيجه گيري: با توجه به بررسي نتايج پژوهش مي‌توان دريافت كه اجراي آموزش باعث بهبود فعاليت روزانه بيماران COPD مي‌شود؛ بنابراين ضرورت اجراي برنامه‌اي كه همه ابعاد سلامتي (جسمي، رواني، اجتماعي و...) را مورد بررسي قرار دهد، مطرح مي‌شود.

Background The curing of patients with a Chronic Obstructive Pulmonary Disease (COPD) is not a realistic goal. Maximizing patients’ function and well-being should be a primary objective of care. However, quality of life in COPD patients is lower than normal. Hence, well examined the effect of educational film on quality of life on patients with COPD was the aim of this research. Materials & Methods The present research is a semi-experimental study that conducted on 40 individuals in inner ward Qaen Shohada Hospital in 1395-1396 academic year. Sampling was done in frequent references to inner ward of the hospital. Life quality questionnaires (Sf-36) and demographic features before and one month after the discharge were completed. Finally, the data obtained from questionnaire was analyzed by means of spss software version 20 at a significant level of 0.05 based on Wilcoxone, pair T- test. Results 21 (52.5%) female and 19 (47.5%) men with an average age of 62.6 were the sample of this research. The mean score of total quality of life, physical and mental dimensions, and all eight dimensions of quality of life, before and after intervention, were significantly different. (p<0.001). Conclusion By considering the results, it is found that education improves the daily activities of COPD patients, so it poses the necessity to make plans for all health dimensions (physically, mentally, socially, etc.)