پديد آورندگان :
عسكري زاده، فرشاد دانشگاه علوم پزشكي مشهد , هاشميان، حسام دانشگاه علوم پزشكي تهران , اصلاني، فرشته دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي , خرمي نژاد، مسعود دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - دانشكده علوم توانبخشي , آقازاده اميري، محمد دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي , خسروي، بهرام دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - دانشكده علوم توانبخشي
چكيده فارسي :
هدف: ارزيابي مقدار و راستاي محورهاي آستيگماتيسم قرنيه‌اي قدامي (ACA)، آستيگماتيسم قرنيه‌اي خلفي (PCA)، نسبت ACA به PCA و ارتباط بين ACA و PCA در مراحل مختلف قوزقرنيه.
روش پژوهش: در اين مطالعه گذشته‌نگر، 161 چشم از 161 بيمار شامل 104 مرد و 57 زن با ميانگين سني 6/10±22/35 سال، طبق طبقه‌بندي آمسلر-كراميخ به 4 زيرمجموعه تقسيم شدند. سيستم تصويربرداري شيمفلاگ جهت اندازه‌گيري مقدار و راستاي محور ACA و PCA مورد استفاده قرار گرفت و نسبت آستيگماتيسم قرنيه‌اي خلفي به قدامي محاسبه و نتايج بين گروه‌هاي مختلف مقايسه گرديد.
يافته‌ها: مقادير ميانگين آستيگماتيسم‌هاي قرنيه‌اي قدامي، خلفي و كلي به ترتيب 2/21±4/08 ديوپتر، 0/46±0/86 ديوپتر و 1/94±3/50 ديوپتر بودند. آستيگماتيسم موافق قاعده، مخالف قاعده و مايل سطح خلفي قرنيه به ترتيب در 61 چشم (37/9 درصد)، 67 چشم (41/6 درصد) و 33 چشم (20/5 درصد) و به همين ترتيب در سطح قدامي قرنيه در 55 چشم (32/4 درصد)، 56 چشم (34/8 درصد) و 50 چشم (1/31 درصد) وجود داشتند. ارتباط قوي ( 0/001≥r= 0/839 P) بين ACA و PCA در مراحل مختلف قوز قرنيه وجود داشت كه اين ارتباط در چشم‌هاي مرحله (گريد) سه ( r= 0/711 , 0/001 ≥P) و مرحله چهار ( P≤0/001 , r= 0/717 ) قوزقرنيه، ضعيف‌تر بود. بيش‌ترين نسبت آستيگماتيسم قرنيه‌اي خلفي به قدامي (0/246) در بيماران مرحله يك قوز قرنيه ديده شد.
نتيجه‌گيري: با افزايش شدت قوز قرنيه، آستيگماتيسم سطح قدامي قرنيه نسبت به سطح خلفي و در مراحل اوليه قوزقرنيه، آستيگماتيسم سطح خلفي بيش‌تر از سطح قدامي تحت‌تاثير قرار گرفت.
چكيده لاتين :
Purpose: To evaluate the magnitudes and axis orientation of anterior corneal astigmatism (ACA) and posterior
corneal astigmatism (PCA), the ratio of ACA to PCA, and the correlation between ACA and PCA in the different
stages of keratoconus (KCN).
Methods: This retrospective study comprised 161 eyes of 161 patients with KCN (104 men, 57 women; mean age,
22.35±6.10 years). The participants were divided into 4 subgroups according to the Amsler‑Krumeich classification.
A Scheimpflug imaging system was used to measure the magnitude and axis orientation of ACA and PCA. The
posterior‑anterior corneal astigmatism ratio was also calculated. The results were compared among different
subgroups.
Results: The average amounts of anterior, posterior, and total corneal astigmatism were 4.08±2.21 diopters (D),
0.86±0.46 D, and 3.50±1.94 D, respectively. With‑the‑rule, against‑the‑rule, and oblique astigmatisms of the posterior
surface of the cornea were found in 61 eyes (37.9%), 67 eyes (41.6%), and 33 eyes (20.5%), respectively;
corresponding figures in the anterior corneal surface were 55 eyes (32.4%), 56 eyes (34.8%), and 50 eyes (31.1%),
respectively. A strong correlation was found between ACA and PCA in the different stages of KCN (P‑ 0.001, r =
0.839); the correlation was weaker in eyes with grade 3 (P‑ 0.001, r = 0.711) and grade 4 (P‑ 0.001, r = 0.717) KCN. The
maximum posterior‑anterior corneal astigmatism ratio (PCA/ACA, 0.246) was found in patients with stage 1 KCN.
Conclusion: Corneal astigmatism in anterior surface was more affected than posterior surface by increasing in the
KCN severity, although PCA was more affected than ACA in an early stage of KCN.
