بررسي عوامل موثر بر آنومي اجتماعي در خانواده‌ شهري و پيامدهاي آن (مورد مطالعه شهر تهران)

در كلان شهري چون تهران به‌دليل وجود گروه‌هاي شهري مختلف، منبعث از قوميت‌هاي گوناگون، پديده‌ تضاد فرهنگي در انواع نهادهاي اجتماعي به چشم مي‌خورد. نهاد خانواده به عنوان مهمترين ركن جامعه علاوه بر آسيب‌پذيري از اين تضادها و تعارضات هنجاري، از درون نيز به دليل نبود تقسيم‌كار سازمان يافته و عدم پذيرش نقش‌ها و برخي ديگر از عوامل در معرض فروپاشي و گسست شديد قرار گرفته است. با اين شرايط به علت عدم تطابق در فرهنگ‌ها در سطح كلان و نبود وفاق هنجاري در درون خانواده براي دستيابي به اهداف مشخص، ابزارهايي متفاوت و گاهاً نامشروع توسط اعضا انتخاب مي‌شوند. از اين منظر مهمترين نمود چنين وضعيتي رواج محروميت، بدبيني، بي‌اعتمادي و ناخشنودي، از عناصر اصلي شكل‌دهنده آنومي مي‌باشد. هر نهاد و جامعه‌اي كه دچار وضعيت آنوميك شود خواه‌ناخواه عناصر پيونددهنده آنها دچار سستي و ازهم‌پاشيدگي شده و زمينه بروز آسيب‌هاي اجتماعي فراهم مي‌گردد. باتوجه به‌اينكه موضوع پيرامون بررسي آنومي در ميان خانواده‌هاي شهر تهران مي‌باشد، براين مبنا هدف بررسي نحوه شكل‌گيري آنومي در خانواده و نيز شناخت پيامدهاي اين آسيب بر خانواده و نيز جامعه مي‌باشد. همچنين سوال اساسي اينگونه مطرح مي‌گردد كه چه عواملي باعث بوجود آمدن آنومي در نهاد خانواده گرديده و سپس آنومي حادث شده چه تأثيري روي بافت و خانواده شهري گذاشته است. در اين تحقيق هم از روش مشاهده ميداني و هم از روش پيمايش بهره جسته‌ايم. جامعه آماري اين پژوهش شامل خانوارهاي ساكن در گتوهاي قوميتي شهر تهران هستند كه با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي مورد پرسش قرار گرفته‌اند؛ همچنين از طريق مشاهده ميداني مدل كارتوگرافي آنها مشخص گرديده است. نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد آنومي در بين خانواده‌ها براثر برخوردها و تضادهاي فرهنگي جامعه چندقوميتي و نبود وفاق هنجاري در درون خانواده‌ها بوجود آمده است.