مطالعه اي كيفي از استفاده جوانان از رسانه هاي اجتماعي ، يك نظريه زمينه اي

شبكه هاي اجتماعي مجازي، فضايي براي گرد هم آمدن چند ميليارد كاربر اينترنت است كه بدون توجه به مرز، زبان، جنس، فرهنگ و ... به تماس و تبادل اطلاعات مي پردازند. هر كدام از آنها فهم و تجربه خاصي از شبكه هاي اجتماعي دارند كه منحصر به خودشان است. اما اين فهم و تجارب آنان زمينه مند است و در فضاي بيناذهنيتي شكل مي گيرد. پژوهش حاضر با استفاده از پارادايم تفسيرگرايي و روش زمينه اي به بررسي معاني، ادراكات، فهم و تجربه جوانان شهر يزد از حضور در شبكه هاي اجتماعي پرداخته است. جامعه هدف، جوانان فعال در رسانه هاي اجتماعي شهر يزد بودند كه نمونه اي از آنها بر اساس نمونه گيري هدفمند و نظري انتخاب شدند. تكنيك گردآوري داده ها از 32 مشاركت كننده اين پژوهش، با استفاده از مصاحبه هاي عميق ساختارنيافته و مشاهده مشاركتي و يادداشت هاي ميداني بوده است. يافته هاي پژوهش شامل يك مقوله هسته نهايي (دوآليته بازانديشانه در فضاي مجازي)، 11 مقوله اصلي، 37 مقوله فرعي و 94 مفهوم بوده است. طرح واره نظري نيز بر همين اساس ارائه و بسط يافت. نتايج پژوهش نشان دهنده پروبلماتيك بودن امنيت، اعتماد و فرهنگ يزدي در فضاي مجازي است، بدين معنا كه مشاركت كنندگان پژوهش به طور مداوم در حال بازانديشي در مورد فضاي مجازي هستند و به همين دليل با دوآليته بازانديشانه اي مواجه هستند كه به طور همزمان، بودن يا نبودن آنها را در فضاي مجازي معني دار مي كند.