تأملي بر كتاب انواع نثر فارسي نوشتۀ منصور رستگار فسايي

A Critical Study of M. Rastegar Fasa’i's Anvā’e nasre Farsi (Persian Prose Types)

مقاله حاضر به بررسي كتاب انواع نثر فارسي نوشته منصور رستگار فسايي مي‌پردازد. در اين كتاب درسيِ حدوداً 700 صفحه اي، نويسنده تلاش مي‌كند همه زواياي نثر از جمله نثر غربي را پوشش دهد. با وجود اين كتاب داراي كاستي‌ها و اشتباهاتي به ويژه در حوزه ادبيات انگليسي است. اين كاستي‌ها كه از اولين چاپ در سال 1380 شروع شده و تا چاپ ششم در سال 1395 ادامه مي‌يابد، هرگز رفع نگرديده‌اند. ايراداتي كه بر كتاب وارد است از شيوه طرح مطالب شروع مي‌شود و به محتوي منجر مي‌گردد. در اين جستار مشكلات و كاستي ها با ذكر راههايي براي اصلاح پيشنهاد مي‌شوند. با توجه به رويكرد انتشارات سمت در تهيه كتب درسي، نويسنده حاضر نتيجه مي‌گيرد بدون رفع كاستي‌هاي كتاب اهداف نويسنده كتاب و ناشر برآورده نمي‌شود. با داوري و ويراستاري مجدد كتاب، كه آشكارا تاكنون به درستي انجام نگرفته است، مي‌توان اميدوار بود كه اثر به انسجام بهتري برسد و دانشجويان و پژوهشگران بهره لازم را ببرند.

The present paper makes an attempt to evaluate and criticize a colossal Persian prose textbook in Iranian universities which has gone to a sixth edition over the last sixteen years. In about seven hundred pages of Anvā’-e nasr-e Farsi (Persian Prose Types), the author of the book, M. Rastegar Fasa’i, attempts to cover all aspects of Persian prose. In his endeavor, he sometimes enters English prose, a field in which he has little knowledge and as a result he makes mistakes. In terms of documentation, too, the work is poor and it reminds one of students theses that are botched up in a hurry. The present author pinpoints many mistakes and typos in this book and offers suggestions to revise the book for the better and believes that by a good copyediting which is not obviously carried out yet, the work can turn into a useful source for students and scholars.