عنوان مقاله :
بافت در زبان شناسي نقش گرا و كاربست هاي آن در نمونه هايي از ادبيات كلاسيك فارسي
عنوان به زبان ديگر :
Context in Functional LinguisticsAnd its utilization in Persian classical Literature
پديد آورندگان :
شريفي، آزاده دانشگاه تهران
كليدواژه :
زبانشناسي نقش گرا , زبان شناسي نقش گرا , گفتمان و بافت فرهنگي , بافت موقعيت , بافت سازي
چكيده فارسي :
بافت يكي از مفاهيم كليدي زبانشناسي نقشگرا و نقد زبانشناختي است. مفهوم بافت اشاره به
محيط متن و عناصر آن دارد كه هم در شكلگيري متن و هم در تفسير آن تأثير ميگذارد.
بافت به انواعي تقسيم ميشود مانند: بافت زباني و بافت غير زباني؛ بافت خرد و كلان. همچنين
زبانشناسان مؤلفههايي مانند زمان، مكان، جهانهاي ممكن، بينامتنيت و .... را در تعيين بافت
مؤثر دانستهاند. يكي از تقسيمبنديهاي مهم بافت در زبانشناسي نقشگرا تمايز ميان بافت
موقعيت و بافت فرهنگي است. به نظر مايكل هليدي، بنيانگذار زبانشناسي نظاممند نقشگرا،
بافت فرهنگي در موقعيت نمود مييابد همان گونه كه يك متن بازنمود فرهنگ و نظام زباني
خود است. پيوند متن با بافت آن را تبديل به گفتمان ميكند. گفتمان در اين معنا فرآيند
تكوين و درك متن در سطحي وراي واژگان و عناصر دستوري است. هليدي هم چنين بافت
موقعيت را متشكل از سه عنصر: زمينه گفتمان، عاملان گفتمان و وجه آن مي داند. در اين
مقاله ضمن ارائه تعريفهاي رايج بافت و اشاره به برخي الگوهاي مرتبط، الگوي هليدي براي
تبيين بافت و تفسير رقيه حسن از آن بيان ميگردد. هم چنين كاربست الگوهاي داده شده بر
نمونههايي از ادبيات كلاسيك فارسي نشان داده شده است تا قابليت هاي عملي آنها در نقد
متون مشخص گردد.
چكيده لاتين :
Context belongs to main concepts of Functional linguistics and criticism. Context mentions the text’s environment and its elements, which affects both configuration and interpretation of text. There are some divisions forexample verbal and non-verbal context or Micro and Macro context. Linguists also have related elements such as time, place, possible worlds, Intertextuality etc. to context. M.A.K.Halliday divided context into context of culture, context of situation, the first term is more expansive, and context of situation is its representation. This canbecompared with the interrelation between text and language. Discourse is text in context; in this case, discourse implies the process of formation and comprehension beyond words and grammatical features. According to Halliday three main parameters constitute the context of situation: field of discourse, tenor of discourse & mode of discourse. In this research context has been defined from several aspects mainly the context frames suggested by Halliday and Ruqaiya Hasan, establishers of Systemic Functional Linguistics (SFL). These frames were utilized in Persian prose and verses.
