بررسي تاثير توانبخشي قلبي بر افسردگي بعد از آنژيوپلاستي عروق كرونر

Impact of Cardiac Rehabilitation on Depression after Percutaneous Coronary Intervention

زمينه و هدف: بيماري قلبي عروقي از جمله بيماريهايي است كه منجر به افزايش مرگ و مير، عدم اتكاء به خود، و افزايش افسردگي در افراد مبتلا ميشود. يكي از روشهاي مؤثر براي كاهش افسردگي به خصوص در بيماريهاي عروق كرونر، توان بخشي است. در اين پژوهش، تأثير برنامه توان بخشي قلبي بر ميزان كاهش افسردگي بيماران پس از آنژيوپلاستي عروق كرونر بررسي گرديد. روش كار: پژوهش حاضر به صورت طرح كازآزمايي باليني در سال 92 اجرا شده است. در اين پژوهش صد بيمار كه به صورت تدريجي و با استفاده از نمونهگيري غيراحتمالي و در دسترس براي آنژيوپلاستي مراجعه نموده بودند، انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه بررسي اطلاعات دموگرافيك و پرسشنامه افسردگي بك دو، دو هفته و ده هفته بعد از آنژيوپلاستي در گروه كنترل و دو هفته بعد از آنژيوپلاستي و بعد از بازتواني هشت هفته اي در گروه آزمون جمعآوري گرديد. دادهها توسط نرم افزار SPSS-18 توسط شاخصهاي آمار مركزي و نيز توزيع فرواني و همچنين توسط آزمونهاي T مستقل، T زوجي و نيز كاي اسكوئر در سطح معني داري 05/0>p تجزيه و تحليل شد. يافته ها: از مجموع صد بيمار مورد بررسي، ميانگين سني بيماران در گروه آزمون 06/8±46/57 سال و در گروه كنترل 62/10±64/60 سال، شصت درصد بيماران مرد و مابقي خانم بودند. تحليل داده ها نشان داد در گروه آزمون، مابين نمره افسردگي در قبل و بعد از بازتواني رابطه معناداري وجود داشت (001/0p<) ولي در گروه كنترل نمره هاي افسردگي هفته دوم و دهم بعد از عمل آنژيوپلاستي قابل توجه و معنادار نبود (054/0p<). اختلاف نمرات افسردگي كسب شده در گروه مورد و شاهد نشان از وجود اختلاف معنادار در دو گروه بود (001/0p<). نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد كه برنامه توان بخشي قلبي ميتواند در كاهش افسردگي بيماران آنژيوپلاستي عروق كرونر اثرگذار باشد.

Background & Objectives: Cardiovascular diseases are usually associated with high rates of mortality, lack of self-reliance, and depression in the patients. Cardiac rehabilitation program is a well-established program causing to relieve depression. The purpose of this study was to determine the effects of cardiac rehabilitation programs on depression control in patients who had undergone Coronary Percutaneous Intervention (PCI). Methods: This clinical trial study was performed on 100 patients selected by convenience sampling method after undergoing PCI. Data were collected using "demographic information survey" and "Beck Depression Inventory" questionnaires before and after rehabilitation (2 and 10 weeks after angioplasty in control group and 2 weeks after angioplasty and after 8 weeks of rehabilitation course in case group). Data analysis was done in SPSS version 18 and by student's t test, pair t test, chi-square at significant level of p<0.05. Results: Out of 100 patients, respective mean ages were 57.46±8.06 and 60.64±10.62 year for case and control groups and 60% was male. There was a significant relationship between depression scores in before and after cardiac rehabilitation in the cases (p<0.001). However, correlation between depression scores after 2 and 10 weeks of angioplasty was not significant (p=0.054). There was also prominent differences in depression scores between case and control groups (p<0.001). Conclusion: These findings suggest that cardiac rehabilitation may be an effective intervention for depression relieve after PCI.